You will be redirected to the new page in

seconds

Πασχing in general - 2

Είναι Μεγάλη Πέμπτη πρωί. "Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι τη γη κρεμάσας". Δεν αντέχεις άλλο. Βαριέσαι την δουλειά. Και καβαλάς την ένδοξη μανιέρα. 10 κιλά αρνί, 8 κιλά συκωτάκια, 5 κιλά γλώσσες κροταλία, 7 ζευγάρια αυτιά ιπποπόταμου, 40 σπλήνες χήνας και σάλτο για την μεγάλη έξοδο. Μερικά λίτρα αμόλυβδη στο όχημα και επιστροφή στο χωριό που μόνο τότε θυμάσαι. Ουρές χιλιομέτρων στα διόδια, γκάζια στην εθνική, μαρσάρισμα στο πετάλι του μεγάλου φαλλού. Πάσχα. Η σπουδαιότερη καρναβαλική γιορτή υποκριτικών μεταμφιέσεων της σύγχρονης χριστιανοσύνης. Κατάνυξη και κραιπάλη μέσα απ' το αυγό της υπεκφυγής, της υποκρισίας, της καινούργιας λαμέ τουαλέτας. Του νέου χτενίσματος, της καινούργιας burberry μπλούζας που μοστράρουμε στην εκκλησία. Ψεύτικες παρέες, καταναγκαστική επικοινωνία, και δίπλα ο θεάνθρωπος που πεθαίνει για σένα. Μα, μην ταράζεσαι πολύ, μια μέρα μετά ανασταίνεται (πάλι για σένα) και ηχούν εκκωφαντικά οι κροτίδες στον προαύλιο χώρο της μεγαλοπρεπέστερης φυλακής που χτίσαμε μόνοι μας. Σοκ και δέος για τον Θεό τιμωρό. "Ένοχος, ένοχος, ένοχος". Μην φας τσουρέκι, ίνα εξαγνιστείς για την Ε9 κλοπή της εφορίας. Φόρα τα καλά σου. Ένα μικρό ζοριλίκι στο παρκάρισμα. Αν είναι δυνατόν το αφήνω δίπλα στο ανίερο ιερό. Με αλάρμ φυσικά. Είναι γιορτινή και σπουδαία μέρα. Λαμπάδα Power Ranger εφ' όπλου λόγχη. Άγιος zippo, άγιο φως. Σιγά σιγά, όλοι θα πάρουμε. Η θεία έσπρωξε και πήρε πρώτη. Παραμυθία στα παραμύθια. Απ' το πάλκο του ο κάθε χαιρέκακος Μέρλιν προστάζει την μισαλλοδοξία του και μοιράζει ενοχές. Από τις 11:55 έως τις 12:05. Πέντε γρήγορα φιλιά. Μια βιαστική ζεστή αγκαλιά στους δικούς σου. Αγάπη δέκα λεπτών και 13 νανοσεκόντ. Θυμάσαι ξανά την εγκληματική σου φύση και κλείνεσαι ερμητικά στο κελί σου. "Γύρνα και το άλλο μάγουλο μαλάκα". Νοιώσε ενοχές. Εσύ τον σταύρωσες. Τον σωτήρα σου. Την αυταπάτη σου. Μην μιλάς άλλο. Κάνε υπομονή σε δέκα λεπτά σερβίρεται η μαγειρίτσα της γιαγιάς, γεμάτη μυαλά, άντερα και συκώτια. Και από την επαύριον φαί. Όσο περισσότερο γίνεται. Τραπέζια στην εποχή του Καλιγούλα. Φλός Ρουαγιάλ του «υπερ». Ξύγκια, σκουπίδια, ροχαλητά και κλανιές. "Ως εδώ χωρίς αιδώ". Φορτώνεις με άγχος την βαλίτσα. Είναι τετάρτη. Αύριο δουλειά. Σκατά ξανά. Γκρίνια, γκρίνια, κόρνα, κίνηση. Τα πρώτα μετα πασχαλινά καντήλια. Μετάνοια του χρόνου ξανά. Μια κουταλιά κρασί και όλα σβήνουν. Μια νοητή ευθεία από κόκκινα φώτα στην εθνική. Επιστροφή στην πραγματικότητα. 300 νεκροί. Άλλοι στην άσφαλτο, άλλοι από υπερκοκκορετσίαση. Κρίμα. Του χρόνου πάλι. Χριστός ανέστη εκ νεκρών, και μάλλον είναι ο μόνος. Άντε και του χρόνου με το ίδιο κουραστικό τελετουργικό. Xαρμολύπη σε συσκευασία pill με την κάμερα στο Rec.

Η αναδημοσίευση είναι άλλη μία από τις αυταπάτες που μας καθορίζουν. Μια θύμιση σημαντική. Δεν έχει αλλάξει και κάτι. Ή τουλάχιστον η όποια αλλαγή, δεν φαίνεται να είναι διακριτά ορατή.

Μόνο που τώρα, το ταξίδι του Πάσχα, ξεκινάει και δεν έχει μόλις τελειώσει. Αρχίζει όμως με την ίδια καλουπωμένη προσμωνή. Ίδωμεν. Το πρώτο μπάνιο στην θάλασσα; ένα καλό βιβλίο; μια καλή παρέα;

"Βαλ' το παράθυρο στην πρίζα, κάλεσε το καλοριφέρ, δωσ' τη μπουγάδα στην εφορία, γράψ' ένα σύνθημα στο ανσανσέρ... άνοιξε γκάζι με το μυαλό σου, βάλε ταχύτητα με την καρδιά, η φαντασία στην εξουσία, δώσε τα ρέστα σου για μια βραδιά".
Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Blogger Template by