Μπραχάμι Unplugged

Είχα διαπραγματευτεί εδώ και πολλά χρόνια με τον εαυτό μου ότι δεν πιστεύω σε δεισιδαιμονίες. Βήμα, βήμα το κατέστησα σαφές και στον κοινωνικό μου περίγυρο. Έτσι, ξόρκισα συθέμελα μεταφυσικές, διαβολάκια, ζώδια, μάτια, παπάδες, θυμιατά, διαισθήσεις, λιβάνια, ιερά και όσια. Αλλά, πείτε μου αληθινά, τυχαίο (και το νομίζω γιατί μας έσπασαν τα ούμπαλα με το διαφημιστικό σλόγκαν) το ότι με το που άνοιξε ξανά ο δίαυλος επικοινωνίας με τον πλανήτη μπαλαλάικα, πάει και σου διπλώνει το φετινό Πανιωνάκι στο Χαριλάου; Δώσε τροφή στον συντάκτη, θεά τύχη. Μετά από 5 λεπτά κοιτάς στα μάτια την λογική σου και ξορκίζεις (για μια ακόμα φορά) την πουτάνα την μεταφυσική. Τυχαίο ήταν. Και λογικά η βαζελοσκοτώστρα θα περάσει απ' την πλατεία όπως παλιά (βλέπε βούτα αιώνιου ταλέντου). Να πω τώρα ότι δεν φαντασιώνομαι τον άσο με γκολάκι του νέου ινδάλματος της νεολαίας στα στενά της Ν.Σ, Κώστα Μήτ(ρ)ογλου και πανηγυρισμούς Κλίντ Ίστγουντ με το κολτάκι να αχνίζει; Θα πω ψέματα. Αυτό που όλοι περιμένουμε. Ναι, βέβαια, σωστά θυμήθηκα μόλις (στην Θεσσαλονίκη το επίρρημα έπεται της πρότασης). Έγιναν και άλλα ματσάκια το ΣΚ που μας πέρασε. Δηλαδή, αναμενόμενη "ΠΟΚα" με γαύρο, βάζελο και αεκάκι. Ο Βόλος είναι κοντά στην Τούμπα, η γριά ανέστησε την αγρότισσα, τα κρητικάτσια νίκησαν την Ξάνθη σε φεστιβάλ κακοποίησης. Α, τώρα το Ατρόμητος Κέρκυρα είναι το standard error της ποδοσφαιρικής μας παλινδρόμησης. Εννοώ ότι μόλις έχεις δει την καρτέλα με τα αποτελέσματα γυρνάς στα φιλαράκια σου και ρωτάς "ρε παιδιά πόσο ήρθε αυτό το ματς"; Κούκλα, κούκλα, pure beauty στα Κυπριακά. 

Αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω por ninguna manera το χουνέρι του Κώστα στα ερπετοσκούληκα. Πείτε με γραφικό, είμαι άλλωστε και το απολαμβάνω. Και γράφω και ένα ποίημα για να εξυμνήσω αυτή την 10λεπτη νιρβάνα που ακολουθεί της λήξης του αγώνα. Ενδορφίνες και δεν είμαι καλά.

Τώρα μας έρχονται οι λαγοί με τα λαμέ καριόλια
Γίγαντ' αθίγγανε Θεέ, πρόταξε τα πιστόλια!!!...

Ο τίτλος "ωωωω Άμπντουν" δεν ήταν και πολύ μακριά. Ας όψεται ο με διαφορά καλύτερος επιθετικός που έχουμε δει στην λίγκα μας. Καλύτερη φάση του αγώνα; Το σπριντ του Σισέ σε μπαλιά του Νίνη. Μάλλον το παλικάρι έχει κάπου πρόχειρη την Μπέντλεϊ του. Δεν εξηγείται αλλιώς.

Ο Ντάρκο Τσεκούλοβιτς έγινε Μάρκο Πάστελιτς. Αυτή η δόλια κάστα του άμπαλου που είναι πάντα εκεί που πρέπει και πάντα τινάζει το δικτάκτι. Όχι ότι ο Ολυμπιακός έβγαλε μάτια. Και το κενό του κοντοπούτανου μεν,  Αργεντίνου και μπαλαδόρου δε Ιμπαγάσα ήταν κάτι παραπάνω από εμφανές. Να μην ακούσω τίποτα για Γεωργιάδη. Νομίζω ότι το παλικάρι είναι φάση Κουτσικουτσούλη, ή μάλλον ορθότερα Χάρη Παππά. Δηλαδή αλλαγή στον γαύρο, ελεύθερος στην ΑΕΚ, ελεύθερος σε κάποια όποια Ξάνθη και Β' εθνική. Μπορεί και να κάνω και λάθος βέβαια. Δεν θα' ναι και το πρώτο.

Πήρε πέναλτι ο Γιάχιτς και μόλις νομίζω ότι περιέγραψα το ματς. Ότι θυμάμαι από μπάλα δυό τρίπλες και δυο σουτάκια του Σκόκο που χωρίς Τζεμπούρ παίζει ένα - δύο μόνος του. Ωραίος ο Φορτούνης και ίσως δούμε και κανέναν αξιόλογο Ελληνιάρη από την μέση και μπροστά σε μερικά χρόνια. Αλλά δεν φτάνει για την Τρίπολη. Και δεν νομίζω να φτάνει ούτε και η Εβραϊκή περιτομή του Βαγγέλη Βλάχου.

Σκουλήκι - Ονείρωξη_0-2: 

Ούτε του παπά. Προσωπικά είχα εγκαταλείψει κάθε τύχη από το διπλό των πομάκων την περασμένη αγωνιστική. Αλλά ο Μήτογλου ήρθε σαν σωτήρας. Ξέρει μπάλα; "positive" που λένε και οι marines. Είναι γαύρος; Τίγκα. Μέχρι το μεδούλι και αυτό ομολογώ μας χαλάει. Η ανάρτηση στο προσωπικό του Facebook "πιστόλια μόνο με Ολυμπιακό" μας πληγώνει. Και γι' αυτό που εννοεί, αλλά κυρίως για την γραφικότητα που περιμένουμε να χειροκροτήσουμε διακαώς. Η λίγκα μας είναι για γέλια και αυτό μόνο μας μένει. Βέβαια, έρχεται και ο (ά)Σβερκος πρωταγωνιστής της Marc Dorcel και ίσως τελικά αποφύγουμε τις εκδρομές του χρόνου. Κλείνοντας με το έξτρα υποκειμενικό κομμάτι του άρθρου, οφείλω να ομολογήσω ότι στο προηγούμενο ποστάκι ήμουν ιδιαίτερα σκληρός με Τσακίρη. Ίσως να του άξιζε, αλλά κακά τα ψέματα έχουμε αγαπήσει στο παρελθόν. Η όλη φάση θυμίζει σαν χωρισμός, όπως άλλωστε όλα στον Πανιώνιο. Όπερ σημαίνει πως μετά τα πρώτα νεύρα μπορεί και να ' ρθει η λησμονιά, αλλά η ζωή τραβάει την ανηφόρα και στον Ιστορικό έχουμε μάθει από κλήσεις και ορθοπεταλιά. Κοινώς, με κανέναν Ψωμιάδη μας βλέπω να αναφωνούμε κανένα "που είσαι ρε Τσακίρη" μετά από κάποια χρόνια βέβαια.    

Αγροτιά - Γριά_ 2-1:

Ωραία πράγματα. Νόμιζα-ήθελα ότι η ΑΕΛ θα χαιρετούσε από την Κυριακή, αλλά ο Ελευθερόπουλος είχε άλλη γνώμη. Σ' αυτά που θα στοιχειώσουν τη σκέψη μας, ένα σουτ του Μπλάζεκ απ' το πέναλτι στο κόρνερ. Εν συντονιμία στο Κιλελέρ έχει ακόμα ζωή. Και στο Καυτατζόγριο το έργο Ουζουνίδη ίσως χαράξει μια πορεία προς την περιφέρεια και τον Καλλικράτη.  

Τσιπουράδικα - Ούρουκ Χάι_ 0-3:

Κάπου μεταξύ ύπνου και ξύπνιου έβλεπα τον Βόλο να σφυροκοπάει τον Χαλκιά, αλλά με Κώστα Καπετάνο. Όρτσα σφυροκόπημα δηλαδή. Μετά όταν το καφεδάκι με έφερε στα ίσια μου είδα το 0-2 του Πορτογαλλομπουτά. Το 0-3 με κάθετη Μουσλίμοβιτς και σκαψιματάκι Σαλπιγγίδη ολοκλήρωσε την παραίσθηση. +soda ματσάκι.

Οι κρατούμενοι πολέμου αν το δουν 2-3 φορές απανωτά ομολογούν τα πάντα όλα. Πρέπει να το στείλουμε στους Νεο Ζηλανδούς μπας και εμπνευστούν νέες τακτικές στο Ράγκμπι. Μιλάμε για κλοτσά και μόνο και η κόντρα Μπέτο - Βάλλα οριοθετεί την μεγαλειότητα του μεταμοντέρνου άμπαλου.


Περιστέρι - Νήσος της Υγρασίας_ 4-2:
Το Νεμπεγλέρας - Στολτίδης είναι 90τίλα και respect. Αλλά νομοτελειακά οι ομάδες του Δώνη οφείλουν να κινδυνεύσουν. Η εξαίρεση που προδιαγράφεται δεν θα είναι ο κανόνας. Όσο για τους Φαίακες απλά δεν μπορώ να καταλάβω πως την παλεύουν ακόμα. Και νομίζω πως στο φετινό πρωτάθλημα δικαιούνται και τον όρο παράρτημα περισσότερο από κάθε άλλον.