Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Πλανήτης-Μπαλαλάικα έχει σπεκουλάρει πάνω από μια εκλογική διαδικασία της μεταπολιτευτικής αφρικανικής δημοκρατίας μας. Αυτή τη φορά όμως, όπως μας λένε μια σειρά από ειδήμονες (ή και αιδήμονες) είναι η σημαντικότερη εκλογική διαδικασία της μεταπολίτευσης. Απλά και μόνο επειδή τα πράγματα είναι πιο ρευστά, λιγότερο προβλέψιμα και κυρίως λιγότερα προσδοκώμενα.
Ο Πλανήτης Μπαλα-λάικα δεν ξέρει από "πολιτική". Από αυτή την εκλογική πολιτική. Της πλαστικής σημαίας, των μπαλκονιών, των αμέτρητων φυλλαδίων, των flyer με ξινές μούρες και υποσχέσεις, των αποτυχημένων γραφιστών, των μπακαλοδημοσκόπων, των βολεμένων που γαντζώνονται και των επίδοξων που ψάχνουν τον γάντζο. Ως μια πραγματικότητα ιδεατή θα σχολιάσει επιλεγμένα πολιτικά κόμματα και θα προσπαθήσει να ανισχνέυσει την ψήφο του, μέσα από μια ακανόνιστη διαδρομή, λαμβάνοντας όμως υπόψη ότι η εκλογική διαδικασία είναι, ήταν και θα είναι άκρως ασφαλής και ανώδυνη για την συστημική μας πραγματικότητα.
ΣΥΡΙΖΑ:
Μέσα σε μια τετραετία φροντίζεις να περάσεις από όλες τις συναισθηματικές διακυμάνσεις απέναντι στο κόμμα της ριζοσπαστικής (καμιά φορά) αριστεράς. Ο Αλέξης είναι αναμφίβολα drama queen. Το κόμμα μετά την αποχώρηση των ΠΑΣΟΚων παραμένει ένα αμφιλεγόμενο, χαοτικό και αποπροσανατολισμένο μόρφωμα. Αυτό δε που περισσότερο ενοχλεί δεν είναι η μελέτη και ανάλυση της ανθρωπογεωγραφίας των ψηφοφόρων του (λίγο πιο αστική από τα πολιτικά του προστάγματα) αλλά η ανθρωπογεωγραφία της κομματικής του γραφειοκρατίας.
Δηλαδή όταν σου λέει, ελαφρά τη καρδία "έξω απ' το ευρώ" τύπος με καταθέσεις στην Ελβετία και πισινάρα στο Ψυχικό που στέλνει τα παιδιά του σε πρότυπο σχολείο έχεις ένα θέμα. Γενικότερα παίζει ένα θέμα με την αναγωγή της ταξικότητάς του σε ανθρωπισμό-φιλανθρωπία. Συνεπικουρούμενο από μια αρκετά κουραστική αμφισημία στο σημείο της σύγκρουσης με το κράτος. Αυτό το "εμείς δεν σπάμε βιτρίνες, αλλά γουστάρουμε όταν το κάνουν άλλοι και κυρίως όταν οι άλλοι είναι παιδιά και χωρίς κουκούλες" είναι κομμάτι ότι να' ναι.
Όμως κάτι μου συμβαίνει παραμονές εκλογών και ακούω μόνο τα ωραία του ΣΥΡΙΖΑ σε βαθμό που πάντα κλωθογυρίζει στο μυαλό μου ως επιλογή. Πάρα τις παθογένειες του και την πραγματιστική παραδοχή του μη τέλειου. Τώρα ας πούμε ο Αλεξάκης όπου σταθεί και όπου βρεθεί τονίζει την ανάγκη ενότητας της αριστεράς και προτείνει συμμαχίες για μια κυβέρνηση της αριστεράς. Μπορεί να είναι μια φιλοδοξία; Μπορεί. Μπορεί να είναι ένας οπορτουνισμός; Σαφώς. Αλλά δεν μοιάζει να είναι αυτισμός. Και επιτέλους έχει μια αξία το να θέλεις να πιάσεις μια καυτή πατάτα ή έστω να μην θέλεις να την πιάσουν άλλοι.
ΚΚΕ:
Ο αυτισμός τελικά είναι άλυτος. Και δεν έχει να κάνει μόνο με την πάθηση αλλά πολλώ μάλλον με την διάθεση του ΚΚΕ να συνεχίζει να παραγνωρίζει την πάθηση. Ακούω δεξιά και αριστερά ότι το καλό του ΚΚΕ είναι η συνέπεια. Ότι και καλά είναι σταθερό στις θέσεις του και τις ιδέες του και τα πιστεύω του και την όλη του αισθητική. 1ον: Αυτό είναι Αντιδιαλεκτικό. 2ον: Παραμένει συνεπές και στις προδοσίες του και είναι πολλές. Δεν πάει ένας χρόνος από τότε που ψηφιζόταν το μακροπρόθεσμο και οι Κνίτες κοιτούσαν τον κόσμο αντί τη Βουλή.
Επομένως όλα αυτά σημαίνουν ασυνέπεια. Αν ο λαός σε ξεπερνάει, αν η εξέγερση γεννιέται εκτός των τειχών σου την ακολουθείς δεν την καταδικάζεις. Η εμμονή του ΚΚΕ να καθοδηγεί είναι σαφής ένδειξη ανασφάλειας, ή σαφής ένδειξη της προδοσίας που θα έρθει. Μάθαμε πια.
Ανταρσύα:
Άκουσα τον Γιώργο Ρούση στον Τριανταφυλλόπουλο (απεταξάμην) και μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα. Μια (κομμουνιστική) (εξωστρεφής) αριστερά που λέει τα πράγματα όπως τα πιστεύει. Καθαρά και ξάστερα. Δεν συμφωνώ σε όλα. Αλλά συμφωνώ στο βασικό κομμάτι της ανάλυσης. Με ενοχλεί η σέχτα, με ενοχλεί το πρώην ΚΚΕ με ενοχλούν οι ντουντούκες οι αφίσες και όλα τα τετριμμένα προεκλογικά που και αυτοί χρησιμοποιούν. Αν δεν με ενοχλούσαν δεν θα ήμουν μόνος μου στον πλανήτη μου. Για όποιον τους σκέφτεται ας δει την συνέντευξη του Ρούση.
ΥΓ1: Η αποδόμηση του διλήμματος Μνημόνιο/Αντιμνημόνιο που έχει στηθεί είναι στα μεγαλύτερα συν της κίνησης (και λείπει πολύ από τον ΣΥΡΙΖΑ). Πρώτα πρώτα αν σκεφτείς ότι στο Αντιμνημόνιο έχεις δίπλα σου Χρυσαυγίτες καταλαβαίνεις ότι αυτή η τομή δεν θα πρέπει να αφορά την αριστερά. Η διαίρεση είναι Καπιταλισμός/Σοσιαλισμός όλα τα άλλα είναι εφευρέσεις συγχωνεύσεων και αποπροσανατολισμού και η Ανταρσύα απαντάει σε αυτό το δίπολο.
Οικολόγοι:
Case study διαφοροποίησης του σοβαρού από το σοβαροφανές. Καλή πρώτη εντύπωση, ανανεωμένος και επίκαιρος πολιτικός λόγος, ορθολογικές πολιτικές προτάσεις και ένα ανάχωμα για τους αναποφάσιστους. Σε στυλ "μπερδεύτηκα με το μνημόνιο-αντιμνημόνιο, το ευρώ-δραχμή, την αριστερά που φωνάζει συνέχεια" και λέω να βάλω το κεφάλι μου στο χώμα και να θάψω μαζί και τις όποιες ενοχές. Δεν θα κατηγορήσω καθόλου τους ανθρώπους που τους επέλεξαν ως επιλογή. Αλλά πως να το κάνουμε οικολογικό κίνημα εκτός των ορίων του ταξικού είναι ένα νεκρό και από το χέρι χαμένο κίνημα. Προτιμώ λοιπόν να ψάξω ταξικούς συμμάχους ακόμα και αν πρέπει να κάνω εκπτώσεις στις επιλογές μου λόγω ανθρώπινου λάθους και σημαίνουσων διαφοροποιήσεων.
ΥΓ1: Το σκηνικό της προεκλογικής συγκεντρώσεις με πάνελ πάνω σε γκαζόν και αφημένα ατιμέλητα και random δεξιά και αριστερά δυο-τρία ποδήλατα είναι επιεικώς για το Περοκέ.
Δημοκρατική Αριστερά:
Ως συνιστώσα της απαλαχθείσας από το αυτιστικό ΚΚΕ αριστερά μας έχει προσφέρει μια σειρά από επιθεωρήσεις επιπέδου Δελφινάριου. Δαμανάκη, Ανδρουλάκης, Μπίστης, Κωνσταντόπουλος. Η σημασία όμως της ύπαρξης αυτού του χώρου, της μέχρι και σήμερα επιβίωσής του δείχνει μια δομική αδυναμία κατανόησης της σύγχρονης ιστορίας. Εξηγούμε: Ο Μάης του 68' μας έδωσε εκτός από οδοφράγματα και τον ευρωκομμουνισμό. Τότε η λογική της μεταρρυθμιστικής επέμβασης στον καπιταλισμό έμοιαζε πρωτοποριακή. Σήμερα μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι η μεταρρυθμιστική/ρεφορμιστική αριστερά όπου και όποτε είχε την τύχει να συνεπλάκη με την εξουσία, να συναντήσει την σοσιαλδημοκρατία, απέτυχε στο ελάχιστο να αλλάξει τον καπιταλισμό και τουναντίον φαίνεται να είναι συνένοχη για τις σημαντικότερες μεταπολεμικά αντιεργατικές διεκδικήσεις.
ΠΑΣΟΚ:
Θα ήθελα πολύ να ήμουν ικανός να καταλάβω τι σήμαινε το 81' για έναν απλό Έλληνα πολίτη που είχε ζήσει πραγματική Δεξιά, (πραγματική) Χούντα και πραγματική προδοσία (Βάρκιζα). Στα προηγούμενα όμως για τον κάθε σκεπτόμενο Έλληνα ψηφοφόρο ήρθε να προστεθεί και η πραγματική απάτη. Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ. Μια πραγματική απάτη. Μια μπλόφα. Τη δεκαετία του 1970 πούλησε (επιτυχώς) αντιδικτατορική δράση με ελεγχόμενο ριζοσπαστισμό, την δεκαετία του 1980 εδραιώθηκε πουλώντας αντιδεξιά ρητορεία με τόνους λαϊκισμού και φιλολαΐκού προσανατολισμού. Στη μετά Αντρέα εποχή πάντα με αναφορές στην Αντιδεξιά που το ίδιο έχτισε επινόησε τον εκσυγχρονισμό για να κρύψει την ολική καθυπόταξή του στο διαπλεκόμενο και λούμπεν ελληνικό κεφάλαιο. Τέλος, πάλι κρατώντας αποστάσεις από την Δεξιά θύμισε στον ψηφοφόρο του το άνοιγμα των ταμείων (λεφτά υπάρχουν) νομιμοποιώντας με μια ακόμα απάτη την εποχή του Μνημονίου.
Όσοι σήμερα σκέφτονται να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ έχουν ξεπεράσει τα στενά όρια του ηλίθιου. Όσο ισχυρή και να είναι μια κομματική ταύτιση ή μια προσωπική φιλοδοξία η λογική της κυβερνητικής εναλλαγής στη Δεξιά μας κληροδότησε μόνο δεινά. Και το ΠΑΣΟΚ φρόντισε να είναι ιστορικά ο νταβατζής ενός λαού που γοητεύτηκε απ' τα λούσα του, ξελογιάστηκε απ' τις φανφάρες του και διαπλέχθηκε (σε κάποιο βαθμό) στην μεταπολιτευτική ρεμούλα της κενότητας.
Νέα Δημοκρατία:
Προτείνω θέμα διδακτορικής διατριβής: "Οι ψυχώσεις της πολιτικής αρχηγίας. Μια ενδελεχής ματιά στο βλέμμα του Αντώνη". Το ελληνικό (μαζικό) αστικό κόμμα με την πιο συμπαγή ταξική δομή και την υποστήριξη από μεσαία και λαϊκά στρώματα. Μεταξύ μας. Ποτέ δεν υπήρξε ως επιλογή. Και όσοι αντιτείνουν ότι και καλά μόνο όταν υπήρχε ανάγκη να φύγει το ΠΑΣΟΚ είχαν αναγκαστεί να ψηφίσουν ΝΔ κρύβουν επιμελώς την βαθιά συντηρητική τους καρικατούρα.
Lifestyle, γκλαμουριά, αστισμός με "κουμάντα" μπουζουκιών,κουβαρτναλίκια αφεντικών με μερσεντέ η απεικόνιση της ελληνικής αστικής (λούμπεν) τάξης δεν μπορούσε ποτέ να αποτελεί ενδεχόμενο υποστήριξης ή ψήφου. Μεταξύ μας ακόμη και για έναν αστό η ΝΔ είναι λίγη, καθότι το ΠΑΣΟΚ την ξεπέρεσα σε κάθε μορφή αντιλαϊκής πολιτικής. Είναι αυτό που λίγο πολύ γυρνοβολάει στα καφενεία: Οι μεν είναι άχρηστοι και κουραδομηχανές και οι άλλοι είναι γατόνια και επαγγελματίες απατεώνες. Και όμως ο ένας στους 3 Έλληνες έχει ψηφίσει έστω μια φορά και ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Τι να πούμε; Για το τείχος. Και όποιος κατάλαβε κατάλαβε.
ΥΓ1: Ρε Αντώνη Ελύτη... Δηλαδή δεν θα αφήσεις τίποτα όρθιο. Επίκληση στην έσχατη κοιτίδα θυμικού μπας και μετακομίσεις στο Μαξίμου.
ΥΓ2: Προσφάτως έμαθα ότι η σύζυγος Σαμαρά είναι γόνος της βιομηχανικής οικογένειας του "Κύκνου" (πελτές κλπ). Συνειρμικά δηλαδή είναι αυτό που λέμε διαλεκτική μετεξέλιξη της φράσης "θα μας πουλήσουν το σκοινί που θα τους κρεμάσουμε" σε "θα μας πουλήσουν τα κονσερβοκούτια που θα τους σφάξουμε". Οποία πρόοδος!
Ανεξάρτητοι Έλληνες:
Πάρε ένα γουδί. (Παρεπιπτόντως και γαμώ τα σκεύη). Πάρε ένα γουδοχέρι. Και ξεκίνα: Τραμπούκοι, φασιστοφοβικοί αλλά φασίστες, λαΐκιστές, Παναγιόδουλοι, Χριστόδουλοι, ανεξάρτητοι και Έλληνες. Με κυβερνήτη το Καμμένο. Συνειδητοποίησε το και ψάξε να βρεις από που έχει στήσει και τους τραβάει ο Χάνεκε.
Δύο οι αρνήσεις: Ούτε ανεξάρτητοι (ως πραγματισμός), ούτε Έλληνες (ως άνθρωποι).
ΥΓ: Αυτοσυμπεριλαμβάνεται και ο ΛΑΟΣ γιατί δεν είμαι σε θέση να λερώνω τους νευρώνες μου δις.
Χρυσή Αυγή:
"Η ιστορία επαναλαμβάνεται τη πρώτη φορά ως τραγωδία και την δεύτερη ως φάρσα" (Μαρξ). Είμαστε στη φάρσα. Τα ασπόνδυλα της ΧΑ φαίνονται να είναι από όλες τις έρευνες μέσα στη Βουλή. Από την αγανάκτηση λέει του κόσμου. Ωραία την επόμενη φορά που θα αγανακτήσει ας πούμε ένας παλεοντολόγος να φροντίσει να αναβιώσει έναν τυραννόσαυρο και να τον βγάλει βόλτα στο πάρκο. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι θα μπούνε. Πιο σωστά: Δεν θέλω να το πιστέψω. Και το λέω μια μέρα πριν με κίνδυνο να ξεφτιλιστώ.
Αν συμβεί το μοιραίο ανοίγει όπως καταλαβαίνετε ένας νέος κύκλος βίας. Θέλω να δω όλους αυτούς τους mainstreaμάδες που καταδικάζουν τη βία απ' όπου κι αν προέρχεται να δω τι θα κάνουν αν η συμμορία νομιμοποιηθεί και τους τραμπουκίσει καμία φορά. Γιατί όσο προκλητικό είναι να λες ότι ζούμε σήμερα σε χούντα, άλλο τόσο είναι να εξισώνεις τον αντάρτη των πόλεων με το νεοναζί μαχαιροβγάλτη.
ΥΓ1: Έρευνα για το IQ και την ψυχική ισορροπία των ασπόνδυλων:
ΥΓ2: Να αλλάξει το "Αίμα, τιμή, Χρυσή Αυγή" σε "Αίμα, τιμή, μικρό πουλί".
ΥΓ3: Αν εμείς αισθανόμαστε ντροπή τότε όλοι όσοι έζησαν το 1940 πως θα έπρεπε να νιώθουν.
Τέλος επειδή τον τελευταίο καιρό έχει πέσει πάρ απολύ επιστήμη στη χώρα και όλοι κάνουν έρευνες (εκτός από τους δημοσκόπους) σχετικά με τις απόψεις, τις ιδεολογικές στάσεις των Ελλήνων και παρουσιάζουν κάτι διαγράμματα συνάφειας ψήφου με μεθοδολογία εσχάτης υποστάθμης και ερωτηματολόγια λοβοτομής ο πλανήτης δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή την 100% επιστημονική, σταθμισμένη και μεθοδολογικά έγκυρη πραγματικότητα. Μεταξύ λοιπόν σοβαρού και αστείου (και επειδή απαγορεύεται κιόλας σήμερα) σας δίνει τα δικά του ποσοστά (αυτά της ΧΑ δεν θέλω να τα πιστεύω). Άντε στην υγεία μας και κακό βόλι ή τουλάχιστον πάρτε μαζί σας κανένα (αερο)βόλι.
ΝΔ 24 (22,9 – 25,2)
ΠΑΣΟΚ 13 (12,1 – 13,9)
ΣΥΡΙΖΑ 14 (13 – 15)
ΚΚΕ 10,5 (9,7 – 11,3)
ΔΗΜ.ΑΡ. 7 (6,3 – 7,7)
ΛΑΟΣ 3 (2,5 – 3,5)
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ 3,5 (3 – 4)
ΧΑ 4 (3,5 – 4,5)
ΑΝΕΞ. ΕΛΛΗΝΕΣ 10 (9-11)
ΔΗΜ.ΣΥΜΜ. 2,5 (2,1 – 2,9)
ΔΡΑΣΗ 1,5 (1,1 – 1,9)
ΕΠΑΜ 1 (0,6 – 1,4)
ΑΝΤΑΡΣΥΑ 1,5 (1,1 – 1,9)
ΚΟΙΝ.ΣΥΜΦΩΝΙΑ 1 (0,6 – 1,4)
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 1 (0,6 – 1,4)
ΠΕΙΡΑΤΕΣ 0,5 (0,3 – 0,7)
ΑΛΛΟ 2 (1,5 – 2,5)
ΠΑΣΟΚ 13 (12,1 – 13,9)
ΣΥΡΙΖΑ 14 (13 – 15)
ΚΚΕ 10,5 (9,7 – 11,3)
ΔΗΜ.ΑΡ. 7 (6,3 – 7,7)
ΛΑΟΣ 3 (2,5 – 3,5)
ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ 3,5 (3 – 4)
ΧΑ 4 (3,5 – 4,5)
ΑΝΕΞ. ΕΛΛΗΝΕΣ 10 (9-11)
ΔΗΜ.ΣΥΜΜ. 2,5 (2,1 – 2,9)
ΔΡΑΣΗ 1,5 (1,1 – 1,9)
ΕΠΑΜ 1 (0,6 – 1,4)
ΑΝΤΑΡΣΥΑ 1,5 (1,1 – 1,9)
ΚΟΙΝ.ΣΥΜΦΩΝΙΑ 1 (0,6 – 1,4)
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ 1 (0,6 – 1,4)
ΠΕΙΡΑΤΕΣ 0,5 (0,3 – 0,7)
ΑΛΛΟ 2 (1,5 – 2,5)
ΥΓ: Το μεγαλύτερο mustάκι αυτών των εκλογών ήταν το προεκλογικό 5λεπτο σποτ του κόμματος κοινωνία. Απολαύστε το όλο και δώστε έμφαση στα τελευταία 40''.
.jpg)
2 comments:
Δημοσίευση σχολίου