Το σύνθημα ποιων τη δικαιοσύνη το δίκαιο θα δικάσει λύνει το ζήτημα ύπαρξης αυτής της σχολής, αλλά σήμερα δεν θέλω να γράψω ούτε για τη Νομική, ούτε για πάντοτε ρηξικέλευθα συντηρητικούς φοιτητές της. Ναι είμαι θυμωμένος. Ναι για ακόμη μία φορά. Και έτσι στην ενδοεπικοινωνία με τον πλανήτη μου δεν είχε αυτή την εβδομάδα ουδεμία σκέψη για μπάλα.
Από την Νομική πέρασα την Τρίτη το βράδυ. Κόσμος και ντουνιάς. Σαν να βλέπεις μια ταινία του Κισλόφσκι. "Άνθρωποι και πολιτικός οπορτουνισμός". Γιατί αγαπημένοι μου γαμωαριστεροί της συνιστώσας, οι μετανάστες τυγχάνει να είναι και άνθρωποι εκτός από συσκευές οργασμικής εγκεφαλικής παλινδρόμησης του κενού ναρκισσισμού σας.
Και πως έχει το πράγμα; Λέω εγώ: είμαστε μια μεγάλη γκρούπα. Τίγκα στα σύνδρομα. Κόμπλεξ, ανασφάλειες, μικρότητες. Και θέλουμε να αλλάξουμε τον κόσμο (τρομάρα μας), πριν καν ασχοληθούμε με το εγωπαθές τομάρι μας. Λίγο Σεν Τροπέ και λίγο αλληλεγγύη. Αλλά περισσότερο απ' όλα θέλουμε να μιλάνε οι άλλοι για μας. Ναι, αυτό μας αρέσει περισσότερο! Να γίνεται νταβαντούρι για την πάρτι μας, καθότι για λόγους (πολιτικής) ύπαρξης, δεν υπάρχει κανένας λόγος να ασχοληθεί κανείς μαζί μας.
Όλο δε αυτό το παραμυθάκι το χουμε στήσει αρκετές φορές και δεν μας καίγεται και καρφί για τις επιπτώσεις. Θυμάστε τον Δεκέμβρη; Yeah! Του γαμήσαμε τη μάνα! Πήγαμε να το κάνουμε trendy πιασάρικο και δικό μας (ειδικά το μαθητικό κίνημα) και τελικά κονσέρβα και συντηρητικά.
Ε σήμερα είπαμε να ξεπεράσουμε τον εαυτό μας και να σας μπερδέψουμε περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Ως άλλοι δουλέμποροι μεταφέραμε 250 μετανάστες από τα Χανιά, τους ταΐσαμε ξυνόχονδρο με ραγού που είναι και πολύ in, τους φέραμε στην Νομική, τους είπαμε να κάνουν κατάληψη για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και την προσοχή του άσπλαχνου κράτους. Ε και το καλύτερο; Φωνάξαμε και τα κανάλια. Πούδρα, φώτα, κάμερες, κονσομασιόν. Πάμε!
Σκοπός μας. Δεν ξέρουμε! Πάντως βλέπουμε ότι η κοινωνία στράφηκε ενάντια στους μετανάστες! Τι κακό! Επίσης, κράζουνε το άσυλο. Αν είναι δυνατόν! Πρετεντέρηδες, Τρέμουλα, Χατζινικολάου, μπάτσοι, αφεντικά, όλοι μαζικά. Λες και βρήκαν την ευκαιρία που περίμεναν. Είναι πολύ ζαβολιάρηδες! Άσε δε που όλοι μιλάνε για αυτό (εκτός από τους ίδιος τους μετανάστες - εύστοχο από εξαιρετικό κείμενο του Πιτσιρίκου με τον οποίο παρεμπιπτόντως συνήθως διαφωνώ).
Τελικά τα πράγματα πήγαν λίγο διαφορετικά απ' ότι περιμέναμε. Σήμερα, οι μπάτσοι έκλεισαν το κέντρο και περικύκλωσαν τη Νομική. Θα μπούνε μέσα; Θα χτυπήσουν τους μετανάστες; Εμείς, τώρα, μάλλον λέμε να φύγουμε... Δεν τα είχαμε υπολογίσει έτσι. Αλήθεια, θέλαμε μόνο να κάνουμε το 3% - 10%. Και να βοηθήσουμε τους μετανάστες, αλήθεια! Με το να τους βγάλουμε στην σέντρα. Με το να τους εκθέσουμε. Με το να δείξουμε σε όλο τον κόσμο την εξαθλίωσή τους. Μήπως, τελικά ο κόσμος πλέον αντί να τους συμπονά περισσότερο, τους μισεί; Μήπως, τελικά η κυρά κομπρέσα φοβάται ακόμα παραπάνω. Μήπως, έτσι ανθίζει περισσότερο το 'να φύγετε να πάτε αλλού'. Μήπως για ακόμη μια φορά η ελληνική αριστερά αυτογαμιέται;
Αλληλεγγύη στους μετανάστες και στα δικαιώματά τους. Κάτω τα κράτη και τ' αφεντικά. Κάτω οι μπάτσοι. Κάτω τα ξερά σας απ' το άσυλο. Κάτω οι δημοσιογράφοι που μας γαμούνε τη φωνή. Κάτω οι μικροαστοί που φοβούνται. Και τώρα κάτω οι 'αριστεροί' που γαμάνε τα όνειρά μας.
Στο δημοτικό στάδιο Νέας Σμύρνης διεξήχθη το derby της 19ης αγωνιστικής ανάμεσα στον Πανιώνιο και τον Παναθηνα’ι’κό. Derby και από βαθμολογικής θέσης των 2 ομάδων αλλά και από αγωνιστικής κατάστασης. Ο Πανιώνιος με τον κόσμο δίπλα του έδειξε οτι δεν πέφτει, ενώ ο Παναθηνα’ι΄κός οτι δεν έχει κουράγιο πλέον να διεκδικήσει τίποτα.
Με πολλούς άμπαλους παρατάχτηκαν και οι 2 ομάδες στον αγωνιστικό χώρο (αυτούς έχουν – μ’ αυτούς παίζουν), με το ζόρι προσπαθούσες να βρείς κάποιον να σου ‘’ανοίξει’’ το μάτι. Η ποιότητα των Cisse, Leto και Λαζάρου μπροστά στην ποιότητα της εξέδρας των κυανέρυθρων έμοιαζε πολύ λίγη για να διπλώσει το παιχνίδι. Με τη θύρα 3 του ιστορικού να πιέζει ασφυκτικά την εστία του Βάζελου, τα πιστόλια του Μήτρογλου ακούστηκαν για 1η φορά στο 18’ με τον κάγκουρα να πυροβολεί μεν.. στον αέρα δε.. την ανυπεράσπιστη εστία του Αλέξη Τζόρβα (που γεννήθηκε ντεφορμέ). Ο Kατσουράνης κλέβοντας λίγη από την ενέργεια του Gilberto, έγινε και αυτός αόρατος με αποτέλεσμα η ανάπτυξη των πράσινων, να γίνεται με τους Βύντρα και Govou να προσπαθούν να παίξουν το 1-2 (ωραία εικόνα ε;). Οι ηρωικές πλαγιοκοπήσεις του Λουκά σκόρπιζαν πάνω στον ήρωα Γιαννάκη Κοντοέ, ενώ ο Sydney παραπατούσε.. (μα καλά μεθυσμένος ήταν;). Από την άλλη πτέρυγα ο ‘’καρδιακός’’ είχε εκνευρίσει τη Leta (δε θέλει και πολύ) και έτσι ο 1ος scorer του πρωταθλήματος μονολογούσε ο mon dieu..
Από την πλευρά των γηπεδούχων το 4-3-2-1 του Sir Takis έδειχνε ομοιογενές, ικανό να απειλήσει αλλά και να αμυνθεί. Οι Chochalic Koumordzi και Omo ήλεγχαν το κέντρο παρά την έλλειψη τεχνικής, με τους Φανούρη και Sito άλλωτε να προσπαθούν να γίνουν ήρωες και άλλωτε να ψάχνουν τον Μήτογλου είτε ψηλά είτε χαμηλά. Ο Πανιώνιος έδειχνε κυριάρχος και ο Παναθηνα’ι’κός αδιάφορος.
Και φτάνουμε στο 49’.. Γεμίσματα.. κόντρες.. δεν έχει σημασία.. Ο Κωστάκης είχε μια σφαίρα στο πιστόλι, το ‘’CHANEL’’ αμυντικό δίδυμο του Παναθηνα’ι’κού το(ν) είχε ξεχάσει, ο Αλέξης είναι ντεφορμέ.. και με κεφαλιά ψαράκι.. Πάνθηρες, Ίωνες και λοιποί εκρήγνυνται!! 1-0
Ζητείται αφύπνιση! Ο Παναθηνα’ι’κός με κάθε ανορθόδοξο τρόπο αρχίζει να πιέζει, με τον Fereira να είναι σε πλήρη σύγχυση. Ο Leto μπαίνει στην περιοχή, κερδίζει κόντρες, τον κόβει ο Yao, πέφτει χάμου και ο κύριος κύριος Κάκκός εμφανώς εμπνευσμένος από το penalty που σφύριξε ο συνάδελφος του λίγες ώρες πριν στο Νομό Αρκαδίας, κάνει το ίδιο. Ο Djibril ευστοχεί (όπως συνηθίζει) και ο Παναθηνα'ι'κός ισοφαρίζει στο 55’. Λίγα πράγματα συνέβησαν μετά το 1-1, φοβάται ο Τζόνη τον πάνθηρα.. Κι ο πάνθηρας το Τζόνη!. Η θύρα 3 ηρωικά προσπαθούσε για το 2-1 και ο Cisse από την άλλη να ξελασπώσει τον ‘’αμέτοχο’’.
Με 4 λεπτά καθηστερήσεις το παιχνίδι έληξε δίνοντας ελπίδες στον Πανιώνιο για παραμονή, προσευχές στον Παναθηνα’ι’κό για κατάκτηση του τίτλου και τη φανέλα του Μήτρογλου σ’ έναν φίλο των κυανέρυθρων!
Αυτό το κύπελλο ποιός θα το πάρει: Νόημα και αξία απέκτησε το κυπελλάκι απο την Τετάρτη με τις πρώτες μάχες των διεκδικητών να λαμβάνουν δράση σε Καρα(ουισκάκη) και ΟΑΚΑ αντίστοιχα. Ε, πως αλλιώς; Αν δεν υπάρχει derby δεν υπάρχει θεσμός κυπέλλου, και αν στραβώσει το match και αποκλειστεί ο ισχυρός.. Τι λέμε; Κύπελλο είναι.. Ο θεσμός των εκπλήξεων... Ας πάρουμε τα πράγματα χρονολογικά.
Για 2η φορά φέτος ο ΠΑΟΚ κατεβαίνει στο καρα(ουισκάκη) ν’ αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό που δεν ξέρει από derbyή δεν έχει μάθει ακόμη να τα διαχειρίζεται. Το άνετο 3-0 του πρωταθλήματος προσωπικά μου δείχνει τους στόχους των 2 ομάδων. Όχι οτι ο Ολυμπιακός δεν προσπάθησε να κερδίσει το παιχνίδι και δεν το ‘’χτύπησε’’ (κύπελλο) ούτε οτι ο ΠΑΟΚ ‘’έκατσε’’ να φάει 3 goal (πρωτάθλημα) αλλά όπως και να το κάνουμε οι στόχοι των 2 ομάδων είναι διαφορετικοί! Στο businessPlanτης ΠΑΕ Ολυμπιακός στόχος είναι το πρωτάθλημα και στης ΠΑΕ ΠΑΟΚ το κύπελλο. Πόσο θα στενοχωρηθούν στον Πειραιά αν δεν πάρουν το κύπελλο; (Λίγο).. Πόσο θα στενοχωρηθούν στην Τούμπα αν δεν πάρουν το πρωτάθλημα; (Ποιό πρωτάθλημα;) Το τελικό 1-1 αφήνει ανοιχτή την πρόκριση όμως δίνει το προβάδισμα στο δικέφαλο έχοντας τον επαναληπτικό με τους ΟΥΡΟΥΚ-ΧΑ΄Ι΄ στο πλευρό του. Τα παράπονα των γαύρων για το ελειπές κοουτσάρισμα είναι δικαιολογημένα. Ο Ερνέστο σε ακόμη ένα derbyδεν διάβασε καλά. Το ποιον έβαλε και ποιον έβγαλε τ’ ακούω βερεσέ. Βερεσέ επίσης και τα 4 δοκάρια. Ο Ολυμπιακός δεν απέδειξε οτι έχει καλύτερη ομάδα και ο ΠΑΟΚ απέκτησε πλεονέκτημα.
Τα ίδια αλλά.. χειρότερα και στο ΟΑΚΑ.. 2 ομάδες με αντίστοιχους με το προηγούμενο ζευγάρι στόχους αλλά και με διαφορετικές ισορροπίες στις μεταξύ τους αναμετρήσεις. Τα τελευταία χρόνια οι ‘’κόντρες’’ ανάμεσα σε Παναθηνα΄ι΄κό και ΑΕΚ θυμίζουν κάτι από τους στίχους του τραγουδιού ‘’Σπίτι μου.. σπίτι σου.. ή και κάπου αλλού’’ και αυτό γιατί αλλάζουν μόνο τα χρώματα από τα λάβαρα στις εξέδρες κατά την εναλλαγή του γηπεδούχου. Το τελικό 0-2 υπέρ της φιλοξενούμενης ΑΕΚ, δίνει προβάδισμα για την πρόκριση σε μια ομάδα που αντίθετα από τον Ολυμπιακό φέτος ξέρει να παίρνει τα derby. Όπως προκύπτει από το αποτέλεσμα της 1ης αναμέτρησης λοιπόν, κυριότερος αντίπαλος για τον έταιρο δικέφαλο προς τα ημιτελικά του θεσμού δεν είναι ο Cisse..Αλλά.. το ΑΕΚάκι.. Πόσο απίθανο σας φαίνεται να τα ‘’πάρει’’ ο Djibril να κάνει το ‘’κόλπο με το καπέλο’’ και να στείλει το βάζελο πανηγυρικά στους 4εις; Προσωπικά το θεωρώ πιο πιθανό από το να κάνει το ίδιο ο γαύρος στην Τούμπα. Και αυτό γιατί η ΑΕΚ με τους ΚαραμπελοΜανωλάδες για βασικούς μπορεί εύκολα να καταρρεύσει. Βερεσέ έχουμε και εδώ.. Μαγική εικόνα το 0-2, καλύτερος σε όλη τη διάρκεια ο βάζελος, 1.5 ευκαιρία 2 goal η ΑΕΚ κλπ. Συμπέρασμα HAEKτο ήθελε πιο πολύ γιατί είναι στόχος της το κύπελλο, όπως και ο ΠΑΟΚ στο καρα(ουισκάκη). Δεν θα εκπλαγώ βέβαια αν οι αιώνιοι κάνουν ‘’sweep’’ και πάνε στους 4εις.. Η μπάλα είναι στρογγυλή μα πάνω απ’ όλα πόρνη!!
1) Το βλέπουμε όλο και προσεκτικά.
2) Κρατάμε σημειώσεις.
3) Προσπαθούμε να μην γελάσουμε, γιατί πάντα χάνουμε το κορυφαίο.
4) Έχουμε ανά χείρας το κομπιουτεράκι για να επεξεργαζόμαστε τα μιλιλίτρα.
5) Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως.
6) Απεριόριστος σεβασμός στον headmaster, one and only Αλέφαντο.
Είχα διαπραγματευτεί εδώ και πολλά χρόνια με τον εαυτό μου ότι δεν πιστεύω σε δεισιδαιμονίες. Βήμα, βήμα το κατέστησα σαφές και στον κοινωνικό μου περίγυρο. Έτσι, ξόρκισα συθέμελα μεταφυσικές, διαβολάκια, ζώδια, μάτια, παπάδες, θυμιατά, διαισθήσεις, λιβάνια, ιερά και όσια. Αλλά, πείτε μου αληθινά, τυχαίο (και το νομίζω γιατί μας έσπασαν τα ούμπαλα με το διαφημιστικό σλόγκαν) το ότι με το που άνοιξε ξανά ο δίαυλος επικοινωνίας με τον πλανήτη μπαλαλάικα, πάει και σου διπλώνει το φετινό Πανιωνάκι στο Χαριλάου; Δώσε τροφή στον συντάκτη, θεά τύχη. Μετά από 5 λεπτά κοιτάς στα μάτια την λογική σου και ξορκίζεις (για μια ακόμα φορά) την πουτάνα την μεταφυσική. Τυχαίο ήταν. Και λογικά η βαζελοσκοτώστρα θα περάσει απ' την πλατεία όπως παλιά (βλέπε βούτα αιώνιου ταλέντου). Να πω τώρα ότι δεν φαντασιώνομαι τον άσο με γκολάκι του νέου ινδάλματος της νεολαίας στα στενά της Ν.Σ, Κώστα Μήτ(ρ)ογλου και πανηγυρισμούς Κλίντ Ίστγουντ με το κολτάκι να αχνίζει; Θα πω ψέματα. Αυτό που όλοι περιμένουμε. Ναι, βέβαια, σωστά θυμήθηκα μόλις (στην Θεσσαλονίκη το επίρρημα έπεται της πρότασης). Έγιναν και άλλα ματσάκια το ΣΚ που μας πέρασε. Δηλαδή, αναμενόμενη "ΠΟΚα" με γαύρο, βάζελο και αεκάκι. Ο Βόλος είναι κοντά στην Τούμπα, η γριά ανέστησε την αγρότισσα, τα κρητικάτσια νίκησαν την Ξάνθη σε φεστιβάλ κακοποίησης. Α, τώρα το Ατρόμητος Κέρκυρα είναι το standard error της ποδοσφαιρικής μας παλινδρόμησης. Εννοώ ότι μόλις έχεις δει την καρτέλα με τα αποτελέσματα γυρνάς στα φιλαράκια σου και ρωτάς "ρε παιδιά πόσο ήρθε αυτό το ματς"; Κούκλα, κούκλα, pure beauty στα Κυπριακά.
Αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω por ninguna manera το χουνέρι του Κώστα στα ερπετοσκούληκα. Πείτε με γραφικό, είμαι άλλωστε και το απολαμβάνω. Και γράφω και ένα ποίημα για να εξυμνήσω αυτή την 10λεπτη νιρβάνα που ακολουθεί της λήξης του αγώνα. Ενδορφίνες και δεν είμαι καλά.
Μήτρογλου γαύρος στην ψυχή, Μπραχάμι περηφάνια
και στα σκουλήκια κέρασε της Τζούλιας την σαμπάνια.
Τώρα μας έρχονται οι λαγοί με τα λαμέ καριόλια Γίγαντ' αθίγγανε Θεέ, πρόταξε τα πιστόλια!!!...
Παναθηναϊκός - Καβάλα_4-2:
Ο τίτλος "ωωωω Άμπντουν" δεν ήταν και πολύ μακριά. Ας όψεται ο με διαφορά καλύτερος επιθετικός που έχουμε δει στην λίγκα μας. Καλύτερη φάση του αγώνα; Το σπριντ του Σισέ σε μπαλιά του Νίνη. Μάλλον το παλικάρι έχει κάπου πρόχειρη την Μπέντλεϊ του. Δεν εξηγείται αλλιώς.
Ολυμπιακός - Λιοντάρια (έμπλαστρα)_ 4-2:
Ο Ντάρκο Τσεκούλοβιτς έγινε Μάρκο Πάστελιτς. Αυτή η δόλια κάστα του άμπαλου που είναι πάντα εκεί που πρέπει και πάντα τινάζει το δικτάκτι. Όχι ότι ο Ολυμπιακός έβγαλε μάτια. Και το κενό του κοντοπούτανου μεν, Αργεντίνου και μπαλαδόρου δε Ιμπαγάσα ήταν κάτι παραπάνω από εμφανές. Να μην ακούσω τίποτα για Γεωργιάδη. Νομίζω ότι το παλικάρι είναι φάση Κουτσικουτσούλη, ή μάλλον ορθότερα Χάρη Παππά. Δηλαδή αλλαγή στον γαύρο, ελεύθερος στην ΑΕΚ, ελεύθερος σε κάποια όποια Ξάνθη και Β' εθνική. Μπορεί και να κάνω και λάθος βέβαια. Δεν θα' ναι και το πρώτο.
Αστήρ - Αεκλάψα_0-3:
Πήρε πέναλτι ο Γιάχιτς και μόλις νομίζω ότι περιέγραψα το ματς. Ότι θυμάμαι από μπάλα δυό τρίπλες και δυο σουτάκια του Σκόκο που χωρίς Τζεμπούρ παίζει ένα - δύο μόνος του. Ωραίος ο Φορτούνης και ίσως δούμε και κανέναν αξιόλογο Ελληνιάρη από την μέση και μπροστά σε μερικά χρόνια. Αλλά δεν φτάνει για την Τρίπολη. Και δεν νομίζω να φτάνει ούτε και η Εβραϊκή περιτομή του Βαγγέλη Βλάχου.
Σκουλήκι - Ονείρωξη_0-2:
Ούτε του παπά. Προσωπικά είχα εγκαταλείψει κάθε τύχη από το διπλό των πομάκων την περασμένη αγωνιστική. Αλλά ο Μήτογλου ήρθε σαν σωτήρας. Ξέρει μπάλα; "positive" που λένε και οι marines. Είναι γαύρος; Τίγκα. Μέχρι το μεδούλι και αυτό ομολογώ μας χαλάει. Η ανάρτηση στο προσωπικό του Facebook "πιστόλια μόνο με Ολυμπιακό" μας πληγώνει. Και γι' αυτό που εννοεί, αλλά κυρίως για την γραφικότητα που περιμένουμε να χειροκροτήσουμε διακαώς. Η λίγκα μας είναι για γέλια και αυτό μόνο μας μένει. Βέβαια, έρχεται και ο (ά)Σβερκος πρωταγωνιστής της Marc Dorcel και ίσως τελικά αποφύγουμε τις εκδρομές του χρόνου. Κλείνοντας με το έξτρα υποκειμενικό κομμάτι του άρθρου, οφείλω να ομολογήσω ότι στο προηγούμενο ποστάκι ήμουν ιδιαίτερα σκληρός με Τσακίρη. Ίσως να του άξιζε, αλλά κακά τα ψέματα έχουμε αγαπήσει στο παρελθόν. Η όλη φάση θυμίζει σαν χωρισμός, όπως άλλωστε όλα στον Πανιώνιο. Όπερ σημαίνει πως μετά τα πρώτα νεύρα μπορεί και να ' ρθει η λησμονιά, αλλά η ζωή τραβάει την ανηφόρα και στον Ιστορικό έχουμε μάθει από κλήσεις και ορθοπεταλιά. Κοινώς, με κανέναν Ψωμιάδη μας βλέπω να αναφωνούμε κανένα "που είσαι ρε Τσακίρη" μετά από κάποια χρόνια βέβαια.
Αγροτιά - Γριά_ 2-1:
Ωραία πράγματα. Νόμιζα-ήθελα ότι η ΑΕΛ θα χαιρετούσε από την Κυριακή, αλλά ο Ελευθερόπουλος είχε άλλη γνώμη. Σ' αυτά που θα στοιχειώσουν τη σκέψη μας, ένα σουτ του Μπλάζεκ απ' το πέναλτι στο κόρνερ. Εν συντονιμία στο Κιλελέρ έχει ακόμα ζωή. Και στο Καυτατζόγριο το έργο Ουζουνίδη ίσως χαράξει μια πορεία προς την περιφέρεια και τον Καλλικράτη.
Τσιπουράδικα - Ούρουκ Χάι_ 0-3:
Κάπου μεταξύ ύπνου και ξύπνιου έβλεπα τον Βόλο να σφυροκοπάει τον Χαλκιά, αλλά με Κώστα Καπετάνο. Όρτσα σφυροκόπημα δηλαδή. Μετά όταν το καφεδάκι με έφερε στα ίσια μου είδα το 0-2 του Πορτογαλλομπουτά. Το 0-3 με κάθετη Μουσλίμοβιτς και σκαψιματάκι Σαλπιγγίδη ολοκλήρωσε την παραίσθηση. +soda ματσάκι.
Ξάνθη - Εργοτέλης_0-1: (δεν βάζω επίτηδες το βίντεο)
Οι κρατούμενοι πολέμου αν το δουν 2-3 φορές απανωτά ομολογούν τα πάντα όλα. Πρέπει να το στείλουμε στους Νεο Ζηλανδούς μπας και εμπνευστούν νέες τακτικές στο Ράγκμπι. Μιλάμε για κλοτσά και μόνο και η κόντρα Μπέτο - Βάλλα οριοθετεί την μεγαλειότητα του μεταμοντέρνου άμπαλου.
Περιστέρι - Νήσος της Υγρασίας_ 4-2:
Το Νεμπεγλέρας - Στολτίδης είναι 90τίλα και respect. Αλλά νομοτελειακά οι ομάδες του Δώνη οφείλουν να κινδυνεύσουν. Η εξαίρεση που προδιαγράφεται δεν θα είναι ο κανόνας. Όσο για τους Φαίακες απλά δεν μπορώ να καταλάβω πως την παλεύουν ακόμα. Και νομίζω πως στο φετινό πρωτάθλημα δικαιούνται και τον όρο παράρτημα περισσότερο από κάθε άλλον.
Αποδεχόμενος την ευγενική πρόσκληση του φίλτατου Si yo fuera Maradonna αποπειρώμαι να αρθρογραφήσω με τα αισθήματα της σεμνότητας και της ταπεινότητας εμφανώς απουσιάζοντα.. ορίζοντας το πολύπαθο και παρεξηγημένο ‘’Ξέρω μπάλα’’ Ποιον ορίζουμε λοιπόν ως γνώστη της σφαίρας (ποιος το κατέχει το τόπι δηλαδή) . Πριν εισέλθω στην αγαπημένη και συνάμα αποτελεσματική πρακτική των παραδειγμάτων θα το φιλοσοφήσω..
Θεωρώ λοιπόν ως δεδομένο (κακώς βέβαια), για να πω οτι κάποιος παίκτης ‘’ξέρει’’ μπάλα και ως επακόλουθο οτι ο θεατής ‘’χαίρει’’ να τον παρακολουθεί, πως ο ποδοσφαιριστής αυτός
πρέπει να ‘’φέρει’’ κάποια ελάχιστα τεχνικά χαρακτηριστικά και πνευματικές αρετές. Ας πούμε, να ξέρει να controlάρει, να stopάρει, να shootάρει, να passάρει, Ε.. και που και που να του έρθει και καμιά έμπνευση για καμιά αισχρή κάθετη.. καμιά ασύλληπτη λόμπα κλπ.. Ζητάω πολλά? Αυτός δεν είναι ο παίκτης που ξέρει μπάλα? Γιατί.. όταν έχεις δει να συμβαίνουν τα προαναφερθέντα εντός των τεσσάρων γραμμών.. δεν μπορείς μετά να λες οτι ξέρει μπάλα ο Κατσουράνης!! Ο Κατσουράνης λοιπόν, ίσως ο κορυφαίος έλληνας half, με πολλά προσόντα, τρέχει, μαρκάρει, βουτάει για tackling, scoράρει (πώς? Θα το αναλύσουμε πιο κάτω) αυτό όμως δεν σημαίνει οτι ξέρει και μπάλα..Σωστά;
Άλλος, ακούω να λένε οτι ο Σάλπι είναι ‘’killer’’ ΝΑΙ!! θα συμφωνήσω Killer, τι σκοτώνει όμως; ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Την αισθητική μας, εδώ και μία 4ετία παρακολουθούμε έναν επίσης εκ των κορυφαίων ελλήνων διεθνών ποδοσφαιριστών να shoοtάρει με μύτο, να κερδίζει κόντρες και να βάζει Goal με το γόνατο. Υπάρχουν πολλοί ακόμη που (ΔΕΝ) ξέρουν μπάλα.. ο Τόρο, ο Βύντρα, ο Γκέκας (που τον θέλει κ ο Special One – γι’ αυτό τρώει 5άρες) παίχτες ‘’μαχητές’’που χαρακτηρίζονται χωρίς κανένα πρόσχημα πλέον ως παικταράδες.. Και αυτά με τους πρωτοκλασσάτους ‘’παικταράδες’’ γιατί υπάρχει πλεόνασμα απο δάυτους σε όλες τις ομάδες της λίγκας.. Άσε που τα τελευταία χρόνια ψωνίζουμε άμπαλους και από τα εξωτερικά.. Γιατί; Τόσους έχουμε.. Μήπως επειδή τα επώνυμα τους έχουν μια αίσθηση των λατίνων αστέρων που βλέπουμε στους cinemάδες;
Δεν λέω οτι σε μία ομάδα πρέπει όλοι να έχουν τα προσόντα του ‘’ξέρω μπάλα’’ (όσοι περισσότεροι βέβαια τόσο το καλύτερο) όλοι χρειάζονται.. τσουρουκάδες..κατοστάριδες..κλαδευτήρια..τσολιάδες..παστελωτές..
Παστελωτές όμως τύπου Inzaghi που την τσιμπάει με το μυτάκι για να την στείλει εκεί που γ_ _ _ _ν οι αράχνες όχι με μεθόδους Σάλπι, Γκέκα και παλαιότερα Βρύζα.. απλά να shootάρω κ αν ο θεός πέσει για καμιά σιέστα γινόμαστε ήρωες!
Ξέρω μπάλα όμως δεν σημαίνει μόνο ξέρω να παίζω μπάλα.. αλλά και ξέρω να βλέπω μπάλα!! Πολύ σημαντικό κύριοι.. Θεωρώ πάλι λοιπόν (εκ νέου κακώς) οτι όλοι αυτοί που βάζουμε στα σπίτια μας, στα αυτοκίνητα μας σε μορφή εικόνας και ήχου ότι ανήκουν στους ξέρω να βλέπω μπάλα. Μέγα λάθος.. γιατί είναι αυτοί που εχουν κάνει τους Bύντρες, παικταράδες για να πουλάνε φύλλα οι κύριοι των ΜΜΕ..
Όταν ας πούμε έχεις δει τον Fuster σε 5 αγώνες δεν μπορείς να λες σαν σχολιαστής (που επιβάλλεται να ξέρεις να βλέπεις μπάλα) οτι είναι αριστεροπόδαρος!! Σωστά κε Λαζανά της ΝΕΤ; Όπως επίσης η δήλωση ‘’κερδίζει πολύ ωραία την κόντρα ο Τοροσίδης’’ (ειλικρινά πως γίνεται να κερδίζεις ωραία μια κόντρα) μου δείχνει οτι δεν έχετε μυρουδιά από μπάλα κε Θεοφιλόπουλέ μου!
Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και οι κύριοι Κατσαρός (που βλέπει τα δοκάρια της Λεωφόρου Αλεξάνδρας σε άλλο ύψος το ένα από το άλλο), Παπαδημητρίου (που περιμένει έμπνευση από τον Πατσατζόγλου), Αντύπας (που νιώθει οτι το διπλό του Λεμονή στην Βρέμη ήταν θέλημα Θεού), Μένιος (που βλέπει τον Zilberto Silva να κανει τρίπλες..). Για να μην θεωρηθώ όμως εντελώς εμπαθής αναγνωρίζω ως γνώστες της σφαίρας τους Αλέξη Σπυρόπουλο (άλλο level), Σωτήρη Κωσταβάρα και τον νεαρό Ιωσήφ Νικολάου όπως επίσης και για την κατηγορία ‘’ξέρω μπάλα’’ τους Χρηστοδουλόπουλο και Φετφατζίδη.
Επιστροφή από το κενό. Μια γαλαξιακή καταιγίδα μετεωριτών, κυριολεκτικών και μεταφυσικών έκοψε τις επαφές με τον Πλανήτη Μπαλαλάικα. Inner system failure, διάγνωση, από μεθυσμένο τεχνικό κομπογιαννίτη. Χρειάστηκε γενναίες αποφάσεις, θυσίες, υστερίες, δυο – τρία ποτηράκια παραπάνω, ένα καλό brainstorming, δύο φίλους-ες και μια χορηγία ευρωβαλαντίων για να ξεκινήσει το team της αποκατάστασης της βλάβης. Νέο ξεκίνημα και επειδή η επανεγκατάσταση δεν δουλεύει ούτε στα Windows λέω να ξεκινήσουμε δυναμικά μιας και οι ανταποκριτές, όπως και θα διαπιστώσετε πληθαίνουν ραγδαίως. Εδώ είμαστε πάλι. Με νέα πλάνα. Νέες ορέξεις. Η μπαλαλάικα εκπέμπει (γαρ) ή (sic στα βαρβαρικά) και πάλι κυρίαρχα στην γλώσσα του ποδοσφαίρου, παραμερίζοντας εν μέρη αυτό το προσωπογραφικό ημερολογιάκι που είχε τεχνηέντως προκύψει. Δεν ξέρω αν η συγκυρία είναι κατάλληλη για μπάλα και ομόηχες αηδιούλες, αλλά μεταξύ μας και πότε ήταν. Μήπως όταν πέρναγα τα πρώτα καλώδια το 2008 στον πλανήτη μας υπήρχε καμία σαγηνευτικά γαλήνια ειρήνευση για να μπορούμε να μιλήσουμε από καμιά αιώρα για μπάλα. Μπα. Πόλεμος πατήρ πάντων σύντροφοι. Και αν το δόρυ έγινε σπαθί, το σπαθί τουφέκι, το τουφέκι ναπάλμ, και τώρα η μπόμπα έχει εξελιχθεί σε spread. Ακατάληπτα πράγματα. Λίγο θέλω να αρχίσω πάλι με τα πολιτικά, αλλά είπαμε πλέον έχει και μπάλα ο μπαξές. Όπως παλιά.
Βλέπω μπροστά μου ένα post στο οποίο έχω σημειώσει να μην πράξω την κότα για την από τελευταίας σύνδεσης επαφή με το άθλημα-αχίλλειο πτέρνα μας. Και δεν θα το κάνω. Απαριθμώ τις ποδοσφαιρικές μας πίκρες μας.
1) Πανιώνιος: Η Τσακιριάδα είχε πάρει τον δρόμο της, πέρυσι περίπου τέτοιο καιρό, χωρίς κανείς βέβαια να μην μπορεί να φανταστεί το σήμερα. Πασχίζω να θυμηθώ από πότε έχω να αισθανθώ μια κάποια περδικοπερηφάνεια για το κυανέρυθρο εγκεφαλικό μου σύμπλεγμα και αν αυτό που βρίσκω είναι καμιά τρίπλα του Φαμπιάν, σημαίνει πως η τρούπα μας υπήρξε γεώτρηση. Παρακαλώ πολύ μην με ρωτάτε για τον πάτο. Μάλλον δεν έχει.
2) Μουντιάλ και Argentina. Στην χώρα της αραπουλάνη, είχα την αίσθηση, ή μάλλον την βεβαιότητα ότι η αλληλεγγύη της καταπονημένης ηπείρου θα δώσει το τρόπαιο σε "λαούς" και όχι στις φαρμακοβιομηχανίες του δυτικού κόσμου. Εγώ είχα βρει και τον τροπαιούχο. Μια άλλη παιδική νεύρωση. Ενισχυμένη και από την ύπαρξη του "ενός" σε όρους Τόλκιν. Του Ντιέγκο. Ακόμα το φυσάω και ακόμα δεν κρυώνει. Από τους Γερμανούς που και καλά παίζανε και ωραία μπάλα (αυτό είναι μακράν το χειρότερο). Και με όλη αυτή την παρανοϊκά μικροαστική ιστοριούλα του χταποδιού Paul (αισίως ψοφολόγησε) με την οποία ασχολήθηκε ακόμα και το Star. Έτσι για να ξεχνάμε την πρόκριση των γερμανοτσολιάδων. Θυμάμαι πως όταν τέλειωσε το ματς κοίταξα την παρέα μου (σε συνολική διαδικασία εκδρομής) και απόρησα πως κάποιοι ακόμα είχαν την δύναμη να χαμογελάσουν. Η κεφαλιά απ' το λεονταράκι, ελάχιστα μετρίασε τον πόνο μου. Ίσως η σκέψη του ότι η Μπάρτσα έγινε ο πρώτος και ο μόνος σύλλογος που κατάφερε να κέρδισε μουντιάλ να υπήρξε το εγκεφαλικό γιατρικό μου.
3) Η Ίντερ και ο Μουρμουρίνιο κομπάζουν σαν το παγόνι στο Καμπ Νου. Και εντάξει μεταξύ μας. Τώρα μετά την φούτσα του Οκτώβρη στο Μπάρτσα - Ρεάλ και την φάτσα του Νταλάρα σαν αλλοπαρμένο τραβέλι ξημερώματα στη Λιοσίων δεν με πονάει και τόσο. Θυμάμαι όμως πως εκείνο το βράδυ είχα πάλι ανάψει το καντηλάκι μου, αποχαιρετώντας λίγο ποδόσφαιρο στον βωμό των αυτοκινητοβιομηχανιών του βορρά.
4) Και σε λίγο πιο ξόφαλτση διάσταση, λόγο αλλαγής φύσεως της στρογγύλης, έχουμε και την ήττα των Σέλτικς από τους λιμνάθρωπους του μπόλυγουντ. Γιατί σύντροφοι είναι μπόλυγουντ να βαράς 27 έναντι 6 βολών στην τελευταία περίοδο. Μας κατάπιε το black mamba.
Κοντολογίς, γαμιέται το 2010. Και επειδή ανάλογα (πλην μπάρτσα) σημάδια υπάρχουν και για το 2011 κρατάω μια πισινή, και ανοίγω τις κεραίες μου μόνο για τα καλά και τα ωραία που είναι να ρθουν και θα ρθουν.
Επειδή ακόμα δεν είμαι σε χαρακτήρα έξτρα αναλυτικό, λέω να κάνω μια κάποια σούμα ιδεών για τους πιο ενδιαφέροντες συλλόγους της μιζερο λίγκας την οποία βιώνουμε εδώ στην Ελλάντα της Γερμανικής κατοχής.
Παναθηναϊκος: (West side πόρνη)
Polymetoxikos: Πρώτη grande ποδοσφαιροκαπιταλιστική αποτυχία ever. Τόσοι πολλοί οι μέτοχοι, τόσο πολλά τα λεφτά και τελικά απ’ ότι φαίνεται τόσο μεγάλη κ η πατάτα.
The man: Ανδρέας και όχι Αντρέας Βγενόπουλος. Αυτός μάλλον νομίζει ότι παίζει πόκερ γιατί το παλικάρι μπαίνει σε όλα μέσα. Και στο flop και στο River και στον Πολυμετοχικό, αλλά μάλλον στο τέλος δεν έχει φράγκο και πασάρει χωρίς να δείξει τα φύλλα του (μάλλον έχει 2 κούπα και 3 καρδιά).
Το στοίχημα: Ο Totis Filakouris υπέδειξε ότι σας αρέσει η σελίδα ‘Νίνης το μεγαλύτερο ταλέντο στην Ελλάδα’. Κάντε τώρα join μπας και το πιστέψει η Μάντσεστερ που κάθε καλοκαίρι ετοιμάζεται να σκάσει τη ρήτρα.
Ολυμπιακός: (Hellraiser)
Ναι έφυγε! Η φυγή του Σωκρατοσατανά σήκωνε ολόκληρο ποστάκι. Αλλά το καλοκαίρι θέλει άλλα κουμάντα. Πλέον ο Ολυμπιακός που γύρισε γαρ στον πρωταθλητισμό (όχι θα άφηνε τον λόρδο Ανδρέα να το παίζει ιστορία) πλέον δεν θα παίρνει τα πρωταθλήματα επειδή έχει τους καλύτερους παίκτες. Η νέος καουμπόυ τιμονιέρης του, Περαιώτης και στην όψη και στην χοντρή την πέτσα δείχνει μεγάλος μαχαλόμαγκας. Πότε θα εκραγεί κάνενα πουκάμισο ακόμα δεν ξέρω.
Ewald o δασκαλάκος: Πουτάνα Μέρκελ από τον Ολυμπιακό θα το βρεις. Ανεργία ρεεεεεε.
Να χει αέρα: Να χωράει τους όρχεις του Ριέρα. Σωστό το σύνθημα με μια κάποια παραλλαγή. Ο αέρας χρειάζεται για να χωράει όλους τους όρχεις των γηπεδικών γαυροειδών από τις μαλακίες του Ριέρα.
ΑΕΚ (Βασίλισσα... και καταρρέω)
Ντάτομο: Αν δεν γίνει σύνθημα στο στόμα Αεκατζή θα τα πάρω άσχημα.
Adamidi: Νεο βλαχο μοντέρνο τσογλανάκι διαλαλούσε στα στενάκια της Μυκόνου ότι ο Πανιώνιος θα πέσει. Πλέρωσε πρώτα καμία δόση για τον Τζεμπούρ και άσε μας να θέλουμε να εκδρομεύουμε.
Η φράση της χρονιάς: ‘Ντίρτε, Ντίρτε με’. Ανήκει στον γνωστό Σερβο νταλάρα όταν της άρπαζε στο Ελ Πάσο, αρχές Αυγούστου σε φιλικό με την Καλλιθέα με 40 βαθμούς. Στοπ. Όβερ.
ΠΑΟΚ (Μπουγάτσα με τρέλλα)
Adelino: Γιατί κάθε χοντρομπουτάς είναι και παικταράς? Οέο.?
Koke: για κάνα ντουετάκι με την Πάολα, αλλά αυτή είναι Παοκτσού.
Ηρακλής (Too old to Rock and Roll, too young to die)
Ιάκομπ: Εντάξει το παλικάρι είναι μύθος. Μιλάμε για μεγάλο μποξέρ. Δεν ξέρω πόσες κόκκινες έχει φάει γενικά στο Ελλάντα μας εννοώ πέρυσι και φέτος αλλά σπάει τα κοντέρ.
Πόθος: Να δείρει ο Ιάκομπ τον διαιτητή Κωνσταντινέα. Αυτό το συνονθύλευμα μυών που έλεγε στον Τορογίδη ‘παιχταρά μου, παιχταρά μου’.
Πηγαδάκης: Απ’ τους παράγοντες νέας κόπιας, και καλά πιο educated πιο νέος με φρέσκες ιδέες και χωρίς τάσεις μαφιόζικων παραγοντισμών. Δεκτά όλα αυτά, αλλά η ΑΕΛ χαιρετάει. Οκ δεν προκρίνω το παλιό στυλ, αλλά τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία.
Πανιώνιος (Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Β’ - άλλα μας έλεγες Κιντή)
Τσακίρης: Γεια σου ρε Βολάνη της Πλατείας.
Κιντής: Αν κάποιος μου πει ότι πριν κανά δυό χρονάκια είδε για πρώτη φορά μπάλα και του άρεσε θα τον πιστέψω. Αν πάλι κάποιος άλλος μου πει ότι απλά το παλικάρι μιζάρησε επειδή το αφεντικό το χε λήξει πάλι θα το πιστέψω.
Hint: Ας πέσουμε αν είναι να μην διατηρήσουμε την αξιοπρεπειά μας. Deal αφεντικού και εργαζόμενο. Βλέπε Ventouris με Μαρινάκη. Μπόχα φάση. Θα μάθουμε ποτέ πόσο πουλήθηκαν οι Κουμορτζί (αν πουληθεί) και Μανιάτης. Τουλάχιστον ο Τσακίρης είχε αναμφίβολα αυτό το κομμάτι. Θέλω να πω κάτι έξτρα για τον Μανιάτη. Φοβάμαι ότι έχασε μια χρυσή ευκαιρία. Meaning: Λες δυνατά και καθαρά εγώ δεν φεύγω που τώρα η ομάδα με χρειάζεται, γιατί με έχει ανάγκη και θα δώσω τα πάντα να μην πέσει στην Β'. Και υπογράφεις στο γαύρο και είσαι και παίκτης του από το καλοκαίρι. Ευχαριστιέται και ο μπαμπάς και κάνεις και τον ήρωα για ένα εξάμηνο. Τώρα πέσει δεν πέσει η ομάδα όλοι θα σε θυμούνται σαν τον δουλοπρεπή καραγκιοζάκο που πήδηξε πρώτος απ' το καράβι στην πιο δύσκολη και κρίσιμη φάση του της σύγχρονης ιστορίας του. Δεν είναι ασέβεια για το παρελθόν σου στην ομάδα; Μην απαντήσεις καν πήγες στο γαύρο.
Ολυμπιακός Βόλου:
Ένα βίντεο δέκα χιλιάδες κείμενα.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να γράψω για τους άλλους. Από βδομάδα, ανάλυση αγωνιστική - αγωνιστική. Έτσι για το comeback. Και καλά κουράγια γενικώς. Φιλούρες από τον πλανήτη. Και καλή χρονιά. Και ναι ρε κουφάλες το πιστεύω.
.jpg)
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου