You will be redirected to the new page in

seconds

«Άνοιξε την τηλεόραση … Έχει Euro!»






Το Καλοκαιράκι έρχεται (ή μάλλον ήρθε) και η Μπαλα-λάικα, ενόψει Euro 2008, φοράει τα καλά της: Λινό κουστουμάκι, αεράτο υποκάμισο, και ψαθινό καβουράκι.

Εντάχθηκε στο πολιτιστικό και φιλόξενο περιβάλλον του free press του Ελληνικού Φεστιβάλ «ΕΦ» και μέσα από ένα δισέλιδο/μονοσέλιδο θα σχολιάζει όσο το δυνατόν πιστότερα στα αλάνθαστα πρότυπα της δεοντολογικής ανήθικης τα τεκταινόμενα του 13ου κατά σειρά Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Αρχής γενομένης από τις 22/5 και ανά 15 μέρες θα βρείτε την ανταπόκριση της Μπαλα-λάικα στο «ΕΦ».



Καλή ανάγνωση, σε φεστιβαλιστές και μη.









ΥΓ. Αποκλειστικές πληροφορίες για τον Πλανήτη Μπαλα-λάικα:




Ο Πλανήτης Μπαλα-λάικα δεν έχει ακόμη ανακαλυφθεί από το νέο, πολύπλοκο τηλεσκόπιο της ΝΑΣΑ που κόστισε την ζωή σε 4768.9092.088393 νέγρους (από την στιγμή που ο Μπάρακ Ομπάμα εγγυήθηκε την φυλετική ισότητα).




(Και κατά πάσα πιθανότητα ούτε πρόκειται όσο στην αχανή έκταση της υπερδύναμης υποβόσκει η δικτατορία του MLS)




Στην Μπαλα-λάικα οι άνθρωποι είναι ευχαριστημένοι με το παρόν τους, κάτι που σημαίνει ότι δεν σχεδιάζουν το μέλλον τους πακετάροντας το παρελθόν τους σε συσκευασία δηναρίων.




Στην Μπαλα-λάικα δεν έχει εφημερίδες. Έχει μόνο εκδότες.




Στην Μπαλα-λάικα δεν υπάρχει «πρέπει». Η λέξη δεν έχει ακόμη εφευρεθεί .




Στην Μπαλα-λάικα οι ποδοσφαιριστές σκέπτονται περισσότερο από τους στοχαστές. Οι φιλόσοφοι πετάνε γαρύφαλλα στα κέντρα διασκεδάσεως.




Στην Μπαλα-λάικα δεν έχει φανάρια. Δεν είχε ποτέ, και τα δυστυχήματα που συμβαίνουν είναι απλά μια συνειδητή υποδούλωση του ατόμου στην μεγαλειότητα του θεανθρώπου, ο οποίος ενίοτε σώζει ανάλογα με το πώς πάνε οι δωρεές και τα κέφια.




Η Μπαλα-λάικα συνορεύει μόνο με την ανυπαρξία της.




Στην Μπαλα-λάικα το φαγητό είναι πάντοτε νόστιμο. Ποτέ παχυντικό. Οι γκόμενες δεν γκρινιάζουνε, οι άντρες δεν ρεύονται και τα παιδιά δεν είναι ένα ατύχημα που συμβαίνει εξαιτίας μιας ανεπαίσθητης αμυχής σε ένα αηδιαστικά βαζελομένο latex σκουφάκι.
Στην Μπαλα-λάικα τα δέντρα είναι οι ρίποι. Η θερμοκρασία δεν ξεπερνάει ποτέ του 60 βαθμούς Κελσίου.




Στην Μπαλα-λάικα οι Μπάτσοι είναι φρικιά. Οι δικαστές ανάρχια και οι παπάδες ακριβώς όπως και στον δικό μας πλανήτη: Ανώμαλοι που κρύβουν την ιδιαιτερότητά τους πίσω από τον καθώς πρέπει συντηρητισμό.




Στην Μπαλα-λάικα οι μικροαστοί είναι εκθέματα στο μουσείο φυσικής ιστορίας.






Στην Μπαλα-λάικα πληρώνεις μόνο όταν σου το ζητούσουν. Και αυτό μόνο αν συμβεί με απόλυτα ευγενικό και λάγνο τρόπο.

"Τι ομάδα είσαι"; -"Γαλατάσαραϊ!"








Στην Ξάνθη η διαφορετικότητα δείχνει να έχει ενσωματωθεί. Γυναίκες με μαντίλες, καπέλα τούρκικων ομάδων, σουσάνια, καφτάνια, καζάζν ντιμπί, ταούκιοκσου. Δυο ανάσες απ την γείτονα. Απ’ τους αόρατους εχθρούς μας.
Εξαιρετική παλαιά πόλη. Ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, κτίσματα μιας άλλης εποχής. Μιας άλλης χρηστικότητας.
Στις 6:50 στο σταθμό Λαρίσης. Την ίδια ώρα αναχώρηση. Λιγάκι ή Λινάκι άγχος. Η διαδρομή αρχίζει να σε συναρπάζει άπαξ η αμαξοστοιχία εγκαταλείπει την πόλη. Σταθμοί και σταθμοί. Στο Λιανοκλάδι θυμάμαι την Λαμία. Ο Μπράλος είναι της Τασίας. Φόρα κατηφόρα στην ευθεία του Κάμπου. Παλαιοφάρσαλος, Λάρισα, Πλατύ, Αικατερίνη, μοντερνιτέ σταθμός Θεσσαλονίκης. Μανούβρα. Το μπρος πίσω. Μια ασυνείδητη αταξική πολιτική παρέμβαση του Ο.Σ.Ε. Κιλκίς. Τοστάκι στο κυλικείο. Καπνός στα ενδιάμεσα. Απαγόρευση της απαγόρευσης. Δράμα. Αρχίζει ο Νέστος. Δεν είναι μονάχα η Ελβετία πράσινη. Αντιλαμβάνομαι την αποκρουστική αλήθεια της ξενολαγνείας. Το τρένο πετάει, πάνω και γύρω απ’ το ποτάμι. Υπέροχα. Βρίσκομαι εκεί μα και κάπου αλλού. Στο Παταγονία Εξπρές του Σεπούλβεδα. Σταυρούπολη. Το Λινάκι ενθουσιάζεται. Πόσο δίκιο έχει. Ξάνθη – φτάσαμε. Επαρχιακός ταξιτζής / άκυρο ξενοδοχείο.
Οι πρώτες μας βόλτες. Σαν απαλό χάδι ανανέωσης. Κάτι νέο. Κάτι καινούργιο. Πλατεία παλαιάς μητρόπολης. Και μετά ανηφόρα. Μουσουλμάνοι. Πιτσιρίκια που παίζουν. Φωνές στα τούρκικα. Καχύποπτα βλέμματα. Τι είστε εσείς; Πως ανεβήκατε εδώ; Δεν σας αρέσουμε εεε; Όχι, κάθε άλλο. Ζητάμε άδεια να σας μάθουμε καλύτερα. Μπορώ να δω τι κάνετε; Τζαμί. Ο Ιμάμης ψέλνει. Βγάζουμε τα παπούτσια μας διστακτικά. Αθόρυβα. Μέθεξη. Υποταγή στο μεγαλοπρεπές Κοράνι. Ψαλμωδίες στα αραβικά. Ο Γιώργος τα καταλαβαίνει. Εμείς απλά αισθανόμαστε ιδιαίτερα, έχοντας εντάξει τα χριστιανορθόδοξα στο κέλυφος της μελαγχολίας. Η διαφορετικότητα είναι η κερκόπορτα της μιζέρια μας. Της αέναης επανάληψης μια αδιεξοδικής επανάληψης. Το Λινάκι μου απαγορεύει την φωτογραφία πιο πειστικά απ’ ότι ο Ιμάμης. Κάρτ Ποστάλ μιας ασυνήθιστης εικόνας. «Σκύψτε Ευλογημένοι» Αλλάχ αλ Ουάχμπαρ! Ο Αλλάχ είναι μεγάλος. Γιατί εμείς πρέπει να είμαστε μικροί και ταπεινοί. Ντίλι ντίλι. Πονηριές και ποντικάκι που μας αναγκάζει να γυρίσουμε. Υγρό δωμάτιο. Βρώμικο. Ο λυρικός Ορφέας δεν μας φέρεται καλά.
Ύπνος μετά από καιρό. 6 ώρες είναι μόνο για την Κωνσταντινούπολη. Εις την πόλη? Άλλη φορά. Θέλει προετοιμασία. Σουβλάκι για πρωινό. Δυο πονηρά ματάκια. Zorra. Φοβισμένη. Η διαφορετικότητά της δεν είναι αποδεκτή. Ξύλο και φόβος, για ένα ζώο με μέλλον δυσοίωνο. Το μωράκι συγκινείται. Έχει απόλυτο δίκιο. Αλλά δεν γίνεται. Καλή πρόθεση σημαίνει να μην ξεπερνάς τα όρια μιας όποιας διαφορετικότητας. Έτσι δεν πρέπει να είναι; Χάνεται στην πόλη και μαζί μας προσφέρει μια δυναμική αναμνησιακής ταύτισης κάθε φορά που θα μας έρχεται στο μυαλό η Ξάνθη. Γιατί όχι ξανά;
Καπναποθήκες. Ερείπια του παρελθόντος. Σαπίζουν μέσα στην πόλη. Δίπλα σε σπίτια σαθρής αισθητικής. Βιομηχανικά κτίρια που σήμερα είναι ομορφότερα ακόμα και από σπίτια. Και μια κοινωνία – πολιτεία που δεν ασχολείται με τον μαρασμό τους. Θέλει λέει πολλά κεφάλαια. Γιατί η Eurovision τι θέλει; Οι Ολυμπιακοί Αγώνες; Αυτά όμως έχουν status. Πίσω στην παλιά πόλη. Στο γλυκό Βυζάντιο. Στο Ντίλι Ντίλι. Στους φοιτητές που ανιχνεύουν. Μια χροιά ανανεωτική. Ένα δροσερό αεράκι. Σε ένα μέλλον ευοίωνο; Σε μια νέα αρχή;
Βαλίτσες ανά χείρας. Επιστροφή. Υπέροχος σταθμός. Γραμμές στο κενό. Σκοτεινός ουρανός. Η εξερεύνηση τελείωσε. Εξωστρεφή και ενδόμυχη συνάμα. Εξαίρετα ενδιαφέρουσα περιπέτεια. 800 κάτι χιλιόμετρα μακριά από την καθημερινότητα που πάντα οφείλει να σε κουράζει. Είτε δημιουργώντας είτε αναμοχλεύοντας δημιουργήματα άλλων. Το τρένο σφυρίζει. Αυτό της Παταγονίας φτάνει στο προορισμό του όταν η Λίνα μου εναποθέτει το κεφαλάκι της στον ώμο μου. Ύπνος κούρασης. Προσπάθεια ξεκούρασης. Μάταια. Αλλά ποιος την έχει ανάγκη; Μόνο η επανάληψη κουράζει;
Σταθμός Λαρίσης. Μετρό και κόσμος. Τι ωραία πάμε δουλειά. Καθόλου ειρωνικά. Έτσι εκτιμάται η κάθε Ξάνθη που σχεδιάζουμε και ανδρώνεται η φαντασίωσή μας για έναν κόσμο χωρίς χορηγούς. Από βδομάδα… Οκτωνιά.

Zorra θα τα ξαναπούμε...


Η Μπαλα-λάικα της τελευταίας αγωνιστικής






Ετεροχρονισμένα; Δεν θα το’ λεγα. Η Προσπάθεια μετράει.
Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, αλλά καλό είναι και να υπάρχουν.

Ένα γρήγορο, βιαστικό σχόλιο για την γενική εικόνα της κάθε συμμετέχουσας ομάδας στην Σούπερ Κλικ 2007 -2008.



Πανιώνιος – Ατρόμητος:



Τι Ζάλογγο τι Λάμπρος Χούτος, αδέλφια φενταγίν, με τους ένδοξους κοτοπουλάδες της Λένορμαν πριπέρ γιορσέλφ φορ σεκοντ ντιβίζιον και ουχί Εουροβίζιον. Διότι εμείς λοιπόν θα πλεϊφιστούμε δεόντως. 2 χρόνια συνεχόμενα 5η θέση, Έβαλντ είσαι ο μαν που όλοι αγαπάμε /
Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Δεν πουλάς το ματς στον Εργοτελάτση. Αντίθετα πουλάς πέντε Χ3, δύο Χ5, παίρνεις και 2 ποδοσφαιριστές και του χρόνου τρομάζεις άπαντες πλην εαυτόν. Τώρα πήγες να βρεις την Χαλκηδόνα, άτιμε, αχάριστε, άσπλαχνε, μουτζαγεντίν της φάπας.
Λάκι έλα στον Πανιώνιο.

ΑΕΚ- Αστέρας:



Πρωταθλήτρια ομάδα στο μυαλό μας. Οπτασία. Ρίμπο. Ζήκος. 10 πέναλτι στο δοκάρι, δεν μπαίνει η πόρνη. Κλάψα και ορυμαγδός. Χάσαμε την κούπα, από γαυρίλα των δικαστηρίων. Κλάψα. Τραϊανός στο σέντερ μπακ.
Ντέμη «ντε μπαίζω πλέϊοφ» … Μπου χου χου χου /
Είμασταν καλοί, μα όχι αρκετοί για την διαπλανητική συνομοταξία του ιστορικού. Γουστάραμε όμως. Και φέτος με την ίδια σεκάνς, ώστε να μην ξανα- τρυγάμε αμπέλια. Κ α ρντό σο εσύ σουπερ σταρ.




Ολυμπιακός – Ηρακλής:



Πάθος τροπαιούχου, πρέζα λεμονή, βουλιμική διάθεση αδηφάγου όρνεου, Μήτρογλου στην γαμημένη φροντλάιν. Ντάρκο ο παλουκοτής, τζόλε ο νόου χάου. Και τα μυαλά στο μπλέντερ / slipad ακράτειας γέρου ανήμπορου, χοντρού χαραμοφάη. Ηρα, παπάφη, Πέμο ήρωα.
Κολάντερο γαρδούμπα κάπου εκεί στην τρούμπα.



Καλαμαριά – Παναθηναϊκός:

Απωθανόντες ξεριζωμένοι Πόντιοι, θύματα του Δαμήλο, του Uncle-fucker και της κάτωχρης Λωζάννης / διαδηλωτές, μυξιάρηδες, νοικοκυρές σε απόγνωση, 100ετής τριφυλλοφόροι.

Άρης – Όφη:



Μπαγεβιτσικό στρατόπεδο συγκέντρωσης γυμνοσαλιάγκων κίτρινων, με πρόεδρο οδοντίατρο και μάνατζερ την Πακίτα Γκαγιέγκο / Κοπέλια παρακμάζοντα, σωθέντα δια τον διασυρμό της πετρελαϊκής m.o.t.o.r.o.i.l.

Λάρισα – Πάοκ:



Γκού χου Γκού χου Παόκια του Μακεδονοκλάστη διαμαρτυρόμενου Ζουράρι, με Γρεγκ Σκαμπ, Ασέιν οβ Ασέιν, Γκαντ νταμ, φακινγκ Σάλμον δε «κροκοδειλάκιας» αιχμή του δόρατος στην επίθεση. Ο Αθανασιάδης αύρα του μαυρ-ά-ραχνου επαύριο. /
Λάρσα γουιδάουτ Δώνς, σπίτι χωρίς μπαλκόν… Μετίν, κλέιτον, γκαλίτσιος, Δώνης και πολλοί άλλοι στα νέα του ΑΝΤ-1 στις 7:30 με τους τρεις μεγάλους του ΠΟΚ να ρουφάνε… Του χρόνου σωτηρία με κόουτς Μαρίνο Ουζουνίδη στο τιμόνι.

Λεβαδειακός – Βέροια:



Μπάμπη Τεννέ ιαγουάρε, σωτήρα, δεύρο μέσα και την νέα σεζόν. Ύπαγε οπίσω μου λιμοκοντόρε Βασίλεφ, σκατόμυαλε μετανάστη. Υπαίτιε του κάθε κακού που μαστίζει…. / Τραλαρί, τραλαρό, ήμαστε μια καλή χαρούμενη, αβάν γκαρντ παρέα, με μουράτες μπλούζες και χορηγούς ροδακινοπαραγογούς της γειτονικής Πέλλας. Όχι δεν παίζουμε φουσμπαλ, κάνουμε το καλαμπαλίκι μας. Έτσι ειν’ αυτά… Κομπότη φιλαράκι βάλε μας πέντε, οεοεοεοε!


Εργοτέλης – Ξάνθη:



Καμ μπακ από κόουτς καρατζόρτζ και Ογκουνσότο. Και του χρόνου εδώ, χωρίς κλίντ μάθις. Τι καημός! Τι στεναχώρια; Κουτσουμπίλα μας και μη μας αγαπάς. Σακούτελε, εεεε Σακούτελε / Σαλέ σαλέ και τρεις σαλέ. Δεν πάμε και πολύ καλά. Ίσως καθόλου. Φέρτε καινούργιο καράβι εξωτικών ξωτικών που ποδοσφαιρίζουν στο ελάχιστο δυνατό λέβελ. Ένα όμορφο αμάξι με κουτσάλογα…..
Οργή και θρύνος για τον αποκλεισμό της Μπάρτσα (και του Λιονέλ) από κάτι άμπαλους, με λίπος στο σβέρκο, βρετανούς ποδοσφαιριστές. Με ξερό μίτο του Πολ Σκόουλς. έλεως. "Ρε Ράικαρντ πως το παίζεις το 4-4-2 που είχε πει και ο μέγας Αλέφαντος". Ε τότε, "άσε μας ρε Ράικαρντ"!
Η τελευταία μπαλαλάικα κουνήθηκε λιγάκι απ' τα μπορφόρια. Η εκθαμβωτική ιδέα των πλέι οφ θα παραμείνει ασχολίαστη. Ίσως εκτιμηθεί η τελική βαθμολογία. Και ξανά προς το Euro τραβά με τους ολύμπιους του Ρεχακλή.

Θα τα λέμε μέσω απροσδιόριστων κειμενακίων γενικής υφής και περιεχομένου.
Hasta Luego.








Πασχing in General








Είναι Μεγάλη Πέμπτη πρωί. "Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι τη γη κρεμάσας". Δεν αντέχεις άλλο. Βαριέσαι την δουλειά. Και καβαλάς την ένδοξη μανιέρα. 10 κιλά αρνί, 8 κιλά συκωτάκια, 5 κιλά γλώσσες κροταλία, 7 ζευγάρια αυτιά ιπποπόταμου, 40 σπλήνες χήνας και σάλτο για την μεγάλη έξοδο. Μερικά λίτρα αμόλυβδη στο όχημα και επιστροφή στο χωριό που μόνο τότε θυμάσαι. Ουρές χιλιομέτρων στα διόδια, γκάζια στην εθνική, μαρσάρισμα στο πετάλι του μεγάλου φαλλού. Πάσχα. Η σπουδαιότερη καρναβαλική γιορτή υποκριτικών μεταμφιέσεων της σύγχρονης χριστιανοσύνης. Κατάνυξη και κραιπάλη μέσα απ' το αυγό της υπεκφυγής, της υποκρισίας, της καινούργιας λαμέ τουαλέτας. Του νέου χτενίσματος, της καινούργιας burberry μπλούζας που μοστράρουμε στην εκκλησία. Ψεύτικες παρέες, καταναγκαστική επικοινωνία, και δίπλα ο θεάνθρωπος που πεθαίνει για σένα. Μα, μην ταράζεσαι πολύ, μια μέρα μετά ανασταίνεται (πάλι για σένα) και ηχούν εκκωφαντικά οι κροτίδες στον προαύλιο χώρο της μεγαλοπρεπέστερης φυλακής που χτίσαμε μόνοι μας. Σοκ και δέος για τον Θεό τιμωρό. "Ένοχος, ένοχος, ένοχος". Μην φας τσουρέκι ίνα εξαγνιστείς για την Ε9 κλοπή της εφορίας. Φόρα τα καλά σου. ένα μικρό ζοριλίκι στο παρκάρισμα. Αν είναι δυνατόν το αφήνω δίπλα στο ανίερο ιερό. Με αλάρμ φυσικά. Είναι γιορτινή και σπουδαία μέρα. Λαμπάδα Power Ranger εφ όπλου λόγχη. Άγιος zippo, άγιο φως. Σιγά σιγά, όλοι θα πάρουμε. Η θεία έσπρωξε και πήρε πρώτη. Παραμυθία στα παραμύθια. Απ' το πάλκο του ο κάθε χαιρέκακος Μέρλιν προστάζει την μισαλλοδοξία του και μοιράζει ενοχές. Από τις 11:55 έως τις 12:05. Πέντε γρήγορα φιλιά. Μια βιαστική ζεστή αγκαλιά στους δικούς σου. Αγάπη δέκα λεπτών και 13 νανοσεκόντ. Θυμάσαι ξανά την εγκληματική σου φύση και κλείνεσαι ερμητικά στο κελί σου. "Γύρνα και το άλλο μάγουλο μαλάκα". Νοιώσε ενοχές. Εσύ τον σταύρωσες. Τον σωτήρα σου. Την αυταπάτη σου. Μην μιλάς άλλο. Κάνε υπομονή σε δέκα λεπτά σερβίρεται η μαγειρίτσα της γιαγιάς, γεμάτη μυαλά, άντερα και συκώτια. Και από την επαύριον φαί. Όσο περισσότερο γίνεται. Τραπέζια στην εποχή του Καλιγούλα. Φλός Ρουαγιάλ του «υπερ». Ξύγκια, Σκουπίδια, ροχαλητά και κλανιές. "Ως εδώ χωρίς αιδώ". Φορτώνεις με άγχος την βαλίτσα. είναι τετάρτη. Αύριο δουλειά. Σκατά ξανά. Γκρίνια, γκρίνια, κόρνα, κίνηση. Τα πρώτα μετα πασχαλινά καντήλια. Μετάνοια του χρόνου ξανά. Μια κουταλιά κρασί και όλα σβήνουν. Μια νοητή ευθεία από κόκκινα φώτα στην εθνική. Επιστροφή στην πραγματικότητα. 300 νεκροί. Άλλοι στην άσφαλτο, άλλοι από υπερκοκκορετσίαση. Κρίμα. Του χρόνου πάλι. Χριστός ανέστη εκ νεκρών, και μάλλον είναι ο μόνος. Άντε και του χρόνου με το ίδιο κουραστικό τελετουργικό. Xαρμολύπη σε συσκευασία pill με την κάμερα στο Rec.
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)
Blogger Template by